پاپوآ گینه نو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از Papua New Guinea)

پاپوآ گینۀ نو (Papua New Guinea)

پاپوآ گينه نو
پاپوآ گينه نو

موقعیت. این سرزمین در آب‌های غربی اقیانوس آرام و در بخش شرقی جزیرۀ گینۀ نو جای دارد و همراه با چند جزیره و جزیرک، سرزمینی را به مساحت ۶۴۲,۸۴۰ کیلومتر مربع تشکیل می‌دهد و پایتخت آن پورت مورزبی[۱] است.

سیمای طبیعی. بیش از ۵/۴ این کشور را بخش شرقی جزیرۀ بزرگ گینۀ نو تشکیل داده و یک‌پنجم دیگر، به جزایر مرجانی تروبریاند[۲] و جزایر نیوبریتن[۳] و نیوایرلند[۴] تعلق دارد که همگی در مجمع‌الجزایر بیسمارک[۵] جا دارند. بخش گینۀ نو این کشور از رشته‌کوه‌هایی تشکیل شده که تحت تأثیر زمین‌لرزه و فعالیت‌های آتشفشانی به‌وجود آمده‌اند. رشته‌کوه‌های اوئن استنلی[۶] در جنوب شرقی و ارتفاعات شمال غربی، ازجمله کوه‌های مهم آن محسوب می‌شوند و یگانه ناحیۀ کم‌ارتفاع و پهناور آن در اطراف ارتفاعات مرکزی قرار دارد و بلندترین نقطۀ آن، کوه ویلهلم[۷] است که آن نیز، در رشته ارتفاعات مرکزی واقع است و ارتفاع آن به ۴,۶۹۴ متر می‌رسد. خلیج بزرگ پاپوآ[۸] در ساحل باتلاقی جنوب، که از دلتای رودخانه‌های متعدد به‌ویژه رودهای فلای[۹]، کیکوری[۱۰]، و پوراری[۱۱] پدید آمده است قرار دارد؛ و ساحل شرقی نیز خلیج‌های هیوئن[۱۲] و میلن و هالینکوت و چند خلیجک دیگر را در خود جا داده است. این کشور از اقلیم گرم و مرطوب مدارگانی همراه با باران‌های شدید فصلی بهره‌مند است و از جنگل‌های کرنای ساحلی و بلوط، راش، و کاج کوهستانی پوشیده شده است و حیات وحش آن را که به‌ویژه از پرندگان کمیاب و شترمرغ‌های غول‌پیکر و پرندۀ رنگین‌بال بهشتی تشکیل شده، در پناه خود جای داده است.

اقتصاد. پاپوآ گینۀ نو از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و بیشتر فعالیت‌های اقتصادی آن در معدن‌کاوی و استخراج کانی‌هایی چون مس و طلا و نقره متمرکز است و گاز طبیعی و نیروی هیدروالکتریک انرژی مورد نیاز آن را تأمین می‌کنند. کشاورزی این سامان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد و غلات، قهوه، چای، کاکائو، کوپرا، روغن نخل، نارگیل، موز، نیشکر، سیب‌زمینی هندی، و آناناس از مهم‌ترین فرآورده‌های صادراتی آن به‌شمار می‌روند.

حکومت و سیاست. نظام حاکم بر این کشور، فرمانداری کل با یک مجلس قانون‌گذاری است. ۱۰۹ عضو مجلس ملی آن هر پنج سال یک‌بار انتخاب می‌شوند و فرماندار کل را به سمت خود منصوب می‌دارند. فرماندار کل نیز نخست‌وزیر را به مجلس معرفی‌ می‌کند و پس از تأیید و تصویب مجلس، امور اجرایی به او محول می‌شود.

مردم و تاریخ. جمعیت کشور پاپوآ گینۀ نو حدود ۶,۷۰۳,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۰.۴ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. ۸۴ درصد از جمعیت آن را پاپوآیی‌ها تشکیل داده‌اند و ۵۶ درصد از مردم آن پیرو آیین پروتستان‌اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. گینۀ نو از حدود ۲۵۰۰پ‌م مسکون بوده ولی هیچ‌گونه ارتباطی با سرزمین‌های دیگر نداشته و ناشناخته بوده است. اسپانیایی‌ها در ۱۵۴۵ به این سرزمین وارد شدند و آن را به مالکیت خود درآوردند. در ۱۷۹۳ انگلیسی‌ها نیز وارد صحنه شدند و آن‌جا را تصرف کردند. در ۱۹۰۶ آلمان نواحی تحت اشغال انگلستان را اشغال و پس از پایان جنگ جهانی اول به استرالیا که از سوی انگلستان نمایندگی داشت واگذار کرد و سپس به قیمومت جامعۀ ملل درآمد. این سرزمین در ۱۹۴۶ به خودمختاری داخلی رسید و در ۱۹۷۵ به استقلال کامل دست یافت و از اعضای جامعۀ ملل مشترک‌المنافع بریتانیا و نیز عضو سازمان ملل متحد شد.


  1. Port Moresby
  2. Trobriand
  3. New Britain
  4. New Ireland
  5. Bismarck Archipelago
  6. Owen Stanley Range
  7. Mount Wilhelm
  8. Gulf of Papua
  9. Fly
  10. Kikory
  11. Purari
  12. Huon Gulf