اماره فراش

اَمارۀ فِراش
اصطلاحی در فقه، از اسباب اثبات نَسَبِ قانونی. در حقوق اسلام مبنی‌بر حدیث نبوی «الوَلدُ لِلفِراش» است، یعنی فرزند فقط از همبستری زاده می‌شود نه از طریق فرزندخواندگی. قانون مدنی در مواد ۱۱۵۸ و ۱۱۵۹ برای رعایت عفت خانوادگی، هر طفلی را که از زن شوهردار متولد شود و بتوان او را منسوب به شوهر نمود، از آنِ شوهر می‌داند، مشروط بر این‌که از تاریخ نزدیکی تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه نگذشته باشد. نیز هر طفل که بعد از انحلال نکاح متولد شود متعلق به شوهر است، به شرط آن‌که مادر هنوز شوهر نکرده و از تاریخ انحلال نکاح تا روز تولد طفل نیز بیش از ده ماه نگذشته است، مگر آن‌که ثابت شود که از تاریخ نزدیکی تا زمان ولادت کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه گذشته باشد. امارۀ فراش طبق تصریح مادۀ ۱۳۲۲ قانون مدنی از امارات قانونی به‌شمار می‌رود. همچنین، دیگر امارات قانونی مادام که دلیلی بر خلاف آن نباشد، معتبر است. در فقه امامیه در مواردی که امارۀ فراش جاری است فقط به‌وسیلۀ لعان می‌توان نفی‌ولد نمود، ولی در قانون مدنی با هر دلیلی می‌توان خلاف امارۀ فراش را ثابت کرد، ازجمله عدم تحقق نزدیکی، آزمایش‌های پزشکی و جز آن.