طالع
طالع
در نجوم قدیم، موقعیتی در دایرة‌البروج و یا بُرجی که در زمانی معیّن (مثلاً هنگام تولد شخصی یا آغاز سال خورشیدی) از مشرق طلوع می‌کرد. متضاد آن را غارب می‌نامیدند. گاهی نیز طلوع ماه نو و برآمدن صبح کاذب را نیز طالع محسوب می‌کردند. تعیین دقیق طالع و تدوین زایچۀ اشخاص براساس آن، در احکام نجوم اهمیت فراوانی داشت. معتقدان احکام، طالع شخص را در سرنوشت او و طالع سال را بر رویدادهای سال مؤثر می‌دانستند.