غسل

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

غُسل (ablution)

شست‌وشوی آیینی. برای مثال هندوان پیش از نیایش خود را، ترجیحاً در آب روان، می‌شویند و شست‌وشو در بعضی رودها، خاصه رود گنگ[۱]، را دارای محاسن معنوی می‌دانند. آیین‌های مسیحیت[۲] و شینتو[۳] معتقدند غسل موجب تطهیر می‌شود. برای مثال در اساطیر ژاپنی، ایزاناگی[۴] پس از دیدار از جهان مردگان خود را با شستن در رودی تطهیر می‌کند. در آیین شینتو، شست‌وشوی بدن پیش از نیایش، به قصد رفع آلودگی است نه تطهیر از گناهان. در اسلام، در موارد زیادی توصیه به غسل و شست‌وشوی کامل بدن شده است که برخی از آن‌ها واجب و بسیاری مستحب است. از غسل‌های واجب می‌توان به غسل جنابت ـ غسل بعد از احتلام و مقاربت ـ و غسل مسّ میّت اشاره کرد. تعداد غسل‌های واجب را شش و تعداد غسل‌های مستحب را بالغ بر ۴۰ دانسته‌اند. غسل در فقه اسلامی به دو نوع ارتماسی و ترتیبی تقسیم شده که در اوّلی همه بدن یک‌باره در داخل آب ـ مثلاً استخر ـ قرار می‌گیرد امّا در دوّمی، ابتدا سر و گردن سپس سمت راست و بعد از آن سمت چپ شسته می‌شود. از غسل‌های مستحبی معروف می‌توان غسل جمعه، غسل عیدین، غسل زیارت، و غسل توبه را نام برد.

 


  1. Ganges
  2. Christianity
  3. Shinto
  4. Izanagi