ژیلسون، اتین (۱۸۸۴ـ۱۹۷۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ژیلْسون، اِتیِن (۱۸۸۴ـ۱۹۷۸)(Gilson, Etienne)

ژيلْسون، اِتيِن
ژيلْسون، اِتيِن

مورخ و فیلسوف فرانسوی، هوادار مکتب تومیسم[۱] یا فلسفۀ توماس آکوئیناس[۲]. پس از فارغ‌التحصیلی از سوربون[۳] در دانشگاه‌های لیل[۴] و استراسبورگ تدریس کرد و پس از آن کرسی فلسفۀ قرون وسطا را در سوربون و سپس در کولژ دو فرانس[۵] به‌دست آورد. در تأسیس انستیتو مطالعات قرون وسطا[۶] در دانشگاه تورنتو[۷] نقش داشت و به ریاست آن رسید. در ۱۹۴۶ به‌عنوان عضو آکادمی فرانسه[۸] برگزیده شد. آثار ژیلسون هم دربرگیرندۀ نوشته‌های صرفاً تاریخی است و هم تفاسیر انتقادی. به عقیدۀ ژیلسون فقط سه فیلسوف بزرگ وجود دارد: افلاطون، ارسطو و آکوئیناس[۹]؛ فلسفۀ آکوئیناس با ایجاد تعادل میان ایمان و عقل، مذهب و علم، می‌تواند خلأ خطرناکی را که شکست‌های فلسفۀ مدرن برجا نهاده است پر کند. از آثارش: مفهوم دکارتی اختیار و الهیات[۱۰] (۱۹۱۳)؛ ارزش‌های اخلاقی و زندگی اخلاقی[۱۱] (۱۹۲۵)؛ روح فلسفۀ در قرون وسطا[۱۲] (۱۹۳۶)؛ تفکر فلسفی غرب، هستی در اندیشۀ فیلسوفان. سه کتاب اخیر به فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند.

 


  1. thomism
  2. Thomas Aquinas
  3. Sorbonne
  4. Lille
  5. Collège de France
  6. Institute of Medieval Philosophy
  7. Toronto
  8. French Academy
  9. Aquinas
  10. Descartes’ Concept of Liberty and Theology
  11. Moral Values and the Moral Life
  12. The Spirit of Medieval Philosophy