آلبنی، جان (ح ۱۴۸۴م ـ۱۵۳۶)
آلْبِنی، جان (ح ۱۴۸۴م ـ۱۵۳۶)(Albany, John)
دولتمرد اسکاتلندی، نایب‌السلطنۀ (۱۵۱۶ـ۱۵۳۲) جیمز پنجم[۱] و از مدافعان روابط نزدیک بین اسکاتلند و فرانسه. پسر اَلگزاندر استوارت[۲] (ح۱۴۵۴ـ۱۴۸۵م) بود و در فرانسه نزد مادر فرانسوی‌اش پرورش یافت، و در ۱۵۱۵ بنابه درخواست پارلمان اسکاتلند به زادگاه خود بازگشت. او پس از منصوب شدن به نیابت سلطنت (۱۵۱۶)، مقاومت اسکاتلندی‌ها را در برابر نیروهای انگلیسی سازماندهی کرد و در نبرد استرلینگ[۳] در اوت ۱۵۱۵، ملکه مارگارت تیودوری[۴] را به اسارت گرفت. پس از بازگشت به فرانسه پیمان روآن[۵] را بین فرانسه و اسکاتلند امضا کرد. استوارت در ۱۵۲۱ به اسکاتلند بازگشت و نیروهایش آماج حملات انگلیسی‌ها قرار گرفتند. انگلیسی‌ها او را به تلاش برای ازدواج با مارگارت تیودوری متهم کردند. پس از شکست‌هایی که از انگلیسی‌ها متحمل شد، در ۱۵۲۳ پارلمان اسکاتلند او را از ولیعهدی برکنار کرد. سپس، در ۱۵۲۳ بار دیگر به فرانسه بازگشت و پیش از مرگ در این کشور مدتی سفیر فرانسه در رم[۶] بود. او جانشین مشروعی از خود برجای نگذاشت.