باطن (عرفان)
باطِن (عرفان)
(در لغت به‌معنی پنهان و نهان و درون هر چیز) اصطلاحی عرفانی، که گاه با اضافه‌شدن به لفظی دیگر، معنیِ خاصی می‌یابد. اما چنانچه به‌طور مطلق استفاده شود، که موردِ غالبِ استفادۀ آن است، به‌معنیِ باطنِ ممکنات است. عارفانْ اعیان ثابته را باطن ممکنات می‌دانند، چه اعیان ثابته حقایقِ ممکنات در حضرت علمیِ خداوندند، و از آن‌جا که این حقایق همیشه در خفای خود باقی‌اند، و هیچ‌گاه برای غیر او ظاهر نمی‌شوند، پس باطن ممکنات ـ و نه ظاهر آن‌ها ـ نامیده می‌شوند.