صفوت

صفوت (عرفان)

اصطلاحی عرفانی، به معنی منزه شدن قلب از حجاب و صدأ. عارفی را که به این مرحله واصل شده باشد، صافی، و به این گروه از عارفان صفوه و صفوة أهل‌الله گویند. گروهی، وجه تسمیۀ کلمۀ صوفی را نیز از همین معنی دانسته‌اند.