فالگوش نشینی
فالْگوش‌نشینی
در آداب و رسومِ مردم ایران، عمل گوش‌نشستن و براساس آن شنیده‌ها، تفأل‌کردن. این رسم به‌ویژه در غروب ِمنتهی به شب چهارشنبه‌سوری رونق داشته است. زنان و دختران، به هر نیتی (معمولاً دختران به‌نیت یافتن شوهر) از خانه بیرون می‌رفتند و در سر گذر یا چارسو، براساس صحبت رهگذران، بر بخت و روز خود فال می‌زدند؛ چنان که تلخ و شیرین و نیک و بدِ هر گفته را به شیرینی و نیکی یا تلخی و بدیِ فرجامِ خود تعبیر می‌کردند و به‌همین‌سان آرزوی خود را دست‌یافتنی یا دست‌نایافتنی می‌پنداشتند. نیز ← فالگیری