یمین
یَمین
(یا: سوگند؛ قَسَم) در اصطلاح فقهی کسی که به لفظ الله یا اسمی که مخصوص به اوست، سوگند یاد کند تا کاری را که به‌نحوی انجام‌دادن آن از نظر شرع یا عقل رجحان دارد، انجام دهد یا کاری را که به‌نحوی ناپسند است ترک کند. در این صورت انجام‌دادن یا ندادن مورد قسم، واجب یا حرام می‌شود و چنانچه قسم خورنده، خلاف قسم خود عمل کند، گناهکار است و باید کفاره بپردازد. سوگند به پیامبر اکرم (ص) و امامان علیهم‌السلام یا قرآن، حکم سوگند واجب را ندارد. سوگند فرزند و زن بدون اجازۀ پدر و شوهر، سوگند فرد عصبانی، سوگند برای تشویق مخاطب به انجام یا ترک کاری و یا سوگند برای تأکید بر درستی خبر، پذیرفته نیست و حکم سوگند شرعی را ندارد.