روضهالمذنبین

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رَوضَةالْمُذنِبین
(یا: رَوضَة‌المُذْنِبین و جَنَّة‌المُشتاقین) نوشتۀ شیخ احمد جام نامقی در ۵۲۰‌ق، رساله‌ای به فارسی، در عرفان. این رساله، که به سلطان سنجر سلجوقی اهدا شده، با حجمی متوسط، از ۲۳ باب تشکیل شده و در آن از مباحثی همچون توحید، اعتقاد اهل سنت، فضیلت فرزندان آدم، حُسن ظن به خدای عزّوجل، قیمت گوهر فقر و خوف و رجاء و امثال آن سخن رفته است. نثر کتاب روشن و روان، با جملاتی کوتاه و به‌دور از صنایع ادبی است. شماری آیاتِ قرآنی در آن به‌کار رفته است. این متن به‌چاپ رسیده است.