نمایش مبدأ برای گوتیه، تیوفیل (۱۸۱۱ـ۱۸۷۲)


گوتیِه، تئوفیل (۱۸۱۱ـ۱۸۷۲)(Gautier, Theophile)

[[File:36156000.jpg|thumb|گوتيِه، تئوفيل]]

شاعر رُمانتیک<ref>Romantic

</ref> فرانسوی. آخرین آثارش همچون ''میناها و نگین‌ها''<ref>''Emaux et camées/Enamels and Cameos'' 

</ref> (۱۸۵۲)، از لحاظ فُرم<ref>form </ref>، زیبایی زبان و تصویرپردازی به کمال رسیده بود. او رمان‌هایی نیز ‌نوشت ازجمله ''مادموازل دو موپن''<ref>''Mademoiselle de Maupin''</ref> (۱۸۳۵)، اما بعدها به روزنامه‌نگاری روی آورد. در هنر بیش ‌از حس و اندیشه به فرم اهمیت می‌داد و این اعتقاد او الهام‌بخش شاعرانی شد که بعدها به پارناسی‌ها<ref> Les Parnassiens </ref> معروف شدند. گوتیه در تارب<ref>Tarbes </ref> زاده شد. ابتدا قصد داشت نقاش شود ولی بعد به نویسندگی روی ‌آورد. با تمام وجود به جنبش رُمانتیک روی آورد و از پیروان پُرشور ویکتور هوگو<ref>Victor Hugo </ref> شد. اولین اثرش، ''آلبرتوس''<ref>''Albertus''</ref> (۱۸۳۲)، منظومۀ روایی بلندی است دربارۀ نقاشی جوان که اسیر ساحره‌ای می‌شود؛ این اثر به‌سبب پختگی سبک، رنگ‌آمیزی، و تصویرسازیش درخور ملاحظه است. برخی دیگر از آثار او عبارت‌اند از ''کمدی مرگ''<ref>''La Comédie de la mort'' </ref> (۱۸۳۸)، ''نسل جوان فرانسه''<ref>''La Jeune-France''</ref>، که انتقادی از «رمانتیک‌های دروغین» (۱۸۳۳) است، و ''مادموازل دو موپن'' که به‌سبب توهین به اخلاقیات، افکار عمومی را درهم ریخت. بیشترین فعالیت او طی ۳۰ سال روزنامه‌نگاری، نوشتن نقد هنری و پاورقی بود.

&nbsp;

----

[[Category:ادبیات غرب]] [[Category:شعر (اشخاص و آثار)]]