انتشارات علمی و فرهنگی، شرکت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
انتشارات علمی و فرهنگی، شرکت <br> | انتشارات علمی و فرهنگی، شرکت <br> | ||
<p>(نام قبلی: بنگاه ترجمه و نشر کتاب) از مهم‌ترین مؤسسه‌های انتشاراتی ایران. بنیاد آن در ۱۳۳۲ش به ابتکار [[یارشاطر، احسان (همدان ۱۲۹۹ش)|احسان یارشاطر]] و با کمک [[ | <p>(نام قبلی: بنگاه ترجمه و نشر کتاب) از مهم‌ترین مؤسسه‌های انتشاراتی ایران. بنیاد آن در ۱۳۳۲ش به ابتکار [[یارشاطر، احسان (همدان ۱۲۹۹ش)|احسان یارشاطر]] و با کمک [[علم، امیر اسدالله (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۵۷ش)|اسدالله علم]] نهاده شد. به‌صورت شرکتی با مسئولیت محدود اما با مزایای سازمانی غیرانتفاعی، به ثبت رسید که از طریق هیئت‌مدیره اداره می‌شد. در ۱۳۴۱ش، با تأسیس [[بنیاد پهلوی]]، به‌صورت یکی از سازمان‌های وابسته به آن درآمد، اما در امور مربوط به هیئت تحریریۀ بنگاه، استقلال خود را حفظ کرد و رئیس آن صلاحدید خود را در زمینۀ انتخاب آثار، گزینش نویسندگان و ویراستاران و مترجمان و کارهایی که زیر نظر آن منتشر می‌گردید، اعمال می‌کرد. اولیای بنگاه ترجمه و نشر کتاب، در سه سال اول تأسیس، در ترجمه و نشر آثار کلاسیک خارجی به فارسی کوشیدند و چون نشریات دیگری نیز در اساس‌نامۀ بنگاه پیش‌بینی شده بود، به فعالیت‌های دیگری نظیر ترجمۀ آثار ادبی برای جوانان و نشر متون فارسی، با تصحیح انتقادی، نیز می‌پرداخت. از خصوصیات نشریات بنگاه این بود که نخستین‌بار جریان ویراستاری ترجمه‌ها را برقرار کرد. در ۱۳۵۹ش، بنگاه با نام مرکز انتشارات علمی و فرهنگی و بعداً پس از ادغام با سازمان انتشارات آموزش انقلاب اسلامی (که جانشین [[فرانکلین ، موسسه انتشارات|انتشارات فرانکلین]] بود) و از ۱۳۶۵ش نیز با عنوان شرکت انتشارات علمی و فرهنگی به فعالیت خود ادامه داده است.</p> | ||
<br><!--11531900--> | <br><!--11531900--> | ||
[[رده:علم کتابداری و کتاب]] | [[رده:علم کتابداری و کتاب]] | ||
[[رده:صنعت چاپ و نشر]] | [[رده:صنعت چاپ و نشر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۱
انتشارات علمی و فرهنگی، شرکت
(نام قبلی: بنگاه ترجمه و نشر کتاب) از مهم‌ترین مؤسسه‌های انتشاراتی ایران. بنیاد آن در ۱۳۳۲ش به ابتکار احسان یارشاطر و با کمک اسدالله علم نهاده شد. به‌صورت شرکتی با مسئولیت محدود اما با مزایای سازمانی غیرانتفاعی، به ثبت رسید که از طریق هیئت‌مدیره اداره می‌شد. در ۱۳۴۱ش، با تأسیس بنیاد پهلوی، به‌صورت یکی از سازمان‌های وابسته به آن درآمد، اما در امور مربوط به هیئت تحریریۀ بنگاه، استقلال خود را حفظ کرد و رئیس آن صلاحدید خود را در زمینۀ انتخاب آثار، گزینش نویسندگان و ویراستاران و مترجمان و کارهایی که زیر نظر آن منتشر می‌گردید، اعمال می‌کرد. اولیای بنگاه ترجمه و نشر کتاب، در سه سال اول تأسیس، در ترجمه و نشر آثار کلاسیک خارجی به فارسی کوشیدند و چون نشریات دیگری نیز در اساس‌نامۀ بنگاه پیش‌بینی شده بود، به فعالیت‌های دیگری نظیر ترجمۀ آثار ادبی برای جوانان و نشر متون فارسی، با تصحیح انتقادی، نیز می‌پرداخت. از خصوصیات نشریات بنگاه این بود که نخستین‌بار جریان ویراستاری ترجمه‌ها را برقرار کرد. در ۱۳۵۹ش، بنگاه با نام مرکز انتشارات علمی و فرهنگی و بعداً پس از ادغام با سازمان انتشارات آموزش انقلاب اسلامی (که جانشین انتشارات فرانکلین بود) و از ۱۳۶۵ش نیز با عنوان شرکت انتشارات علمی و فرهنگی به فعالیت خود ادامه داده است.