گابو، نایوم (۱۸۹۰ـ۱۹۷۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} گابو، نائوم (۱۸۹۰ـ۱۹۷۷)(Gabo, Naum)<br/> | }} گابو، نائوم (۱۸۹۰ـ۱۹۷۷)(Gabo, Naum)<br /> | ||
(نام اصلی: نائوم نیمیا پفسنر<ref>Naum Neemia Pevsner | (نام اصلی: نائوم نیمیا پفسنر<ref>Naum Neemia Pevsner | ||
</ref>) مجسمه‌ساز انتزاع‌گرا<ref>abstract c</ref>ی امریکایی، زادۀ روسیه. از نمایندگان پیش‌گام ساختگری<ref>onstructivism </ref> و از نخستین هنرمندانی بود که مجسمۀ جنبان<ref>Kinetic Sculpture </ref> ساخت. در آثار بعدی‌اش اغلب از مواد پلاستیکی شفاف استفاده می‌کرد، تا بیشتر بر مشخص‌کردن فضا تأکید گذارد تا بر اشغال آن؛ چنان که در اثرش با نام ''ساختار خطی''<ref>Linear Construction </ref> (۱۹۴۲؛ نگارخانۀ تیت<ref>Tate Gallery</ref>، لندن) مشهود است. گابو و برادرش آنتوان پفنر<ref> Antoine Pevsner </ref> نظرات خود را در نشریّۀ ''بیانیّۀ واقع‌گرایی''<ref>Realist Manifesto </ref> (۱۹۲۰) منتشر کردند. | |||
بسیاری از مهم‌ترین آثار گابو، پس از این دوره تاریخ‌گذاری شده‌اند؛ ازجمله ساختارهای هندسی‌اش از فلز و پلاستیکِ شفّاف، و ''میلۀ لرزان''<ref>Vibrating Rod </ref> (۱۹۲۰؛ نگارخانۀ تیت، لندن)، که از نخستین مجسمه‌هایی است که در آن حرکتِ واقعی وجود دارد. در دهۀ ۱۹۲۰ در هنرستان طرّاحی [[باوهاوس|باوهاوسِ]]<ref>Bauhaus</ref> آلمان، تدریس کرد. گابو در بریانسک<ref> Bryansk </ref> به‌دنیا آمد؛ در روسیه و آلمان، مهندسی و پزشکی خواند. در ۱۹۱۳ در سفر به پاریس، با هنرمندان پیشتاز طرح دوستی ریخت، و به مجسمه‌سازی روآورد. از ۱۹۱۵ نامِ گابو را برگزید. در دوران جنگ جهانی اول در استکهلم و سوئد به‌سر بُرد و با برادرش کار کرد. در آن‌جا نخستین مجسمه‌هایش را با فلز و چوب ساخت، که بیشتر از سطوح مستوی تشکیل شده بودند تا از حجم؛ همچون ''سردیسِ ساختاریافته، شمارۀ ۲''<ref>Constructed Head No 2 </ref> (۱۹۱۶؛ نگارخانۀ تِیت، لندن). بعد از انقلاب روسیه به کشورش بازگشت، و به هنرمندانی پیوست که به تداوم هنر ناب<ref>pure art </ref> اعتقاد داشتند و با هنرِ صرفاً کاربردی، همچون هنر [[تاتلین، ولادیمیر (۱۸۸۵ـ۱۹۵۳)|ولادیمیر تاتلین]]<ref>Vladimir Tatlin</ref>، مخالفت می‌ورزیدند. در ۱۹۲۲ روسیه را برای همیشه ترک کرد و به برلین رفت، و در باوهاوس به‌تدریس پرداخت؛ از ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵ در انگلستان به‌سر برد، و حضورش برای پیشرفت هنر انتزاعی در آن کشور محرکی نیرومند بود. در ۱۹۴۶ در امریکا اقامت گزید. | |||
[[پرونده:36001500-3.jpg|بندانگشتی|نائوم گابو]] | |||
| | ||
---- | ---- | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[Category:قرن 20 - اشخاص]] | |||
<references />[[File:36001500.jpg|thumb|ساختار خطي شماره 2]][[File:36001500-1.jpg|thumb|ساختار خطي شماره 2]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۶
| نایوم گابو Naum Gabo | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۰م |
| درگذشت | ۱۹۷۷م |
| محل زندگی | روسیه، امریکا |
| ملیت | روسیه ای |
| تحصیلات و محل تحصیل | مهندسی و پزشکی در روسیه و آلمان |
| شغل و تخصص اصلی | مجسمه ساز |
| سبک | ساختگری، انتزاعی |
| آثار | سردیس ساختاریافته، شماره ۲ (۱۹۱۶؛ نگارخانه تیت، لندن) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
گابو، نائوم (۱۸۹۰ـ۱۹۷۷)(Gabo, Naum)
(نام اصلی: نائوم نیمیا پفسنر[۱]) مجسمه‌ساز انتزاع‌گرا[۲]ی امریکایی، زادۀ روسیه. از نمایندگان پیش‌گام ساختگری[۳] و از نخستین هنرمندانی بود که مجسمۀ جنبان[۴] ساخت. در آثار بعدی‌اش اغلب از مواد پلاستیکی شفاف استفاده می‌کرد، تا بیشتر بر مشخص‌کردن فضا تأکید گذارد تا بر اشغال آن؛ چنان که در اثرش با نام ساختار خطی[۵] (۱۹۴۲؛ نگارخانۀ تیت[۶]، لندن) مشهود است. گابو و برادرش آنتوان پفنر[۷] نظرات خود را در نشریّۀ بیانیّۀ واقع‌گرایی[۸] (۱۹۲۰) منتشر کردند.
بسیاری از مهم‌ترین آثار گابو، پس از این دوره تاریخ‌گذاری شده‌اند؛ ازجمله ساختارهای هندسی‌اش از فلز و پلاستیکِ شفّاف، و میلۀ لرزان[۹] (۱۹۲۰؛ نگارخانۀ تیت، لندن)، که از نخستین مجسمه‌هایی است که در آن حرکتِ واقعی وجود دارد. در دهۀ ۱۹۲۰ در هنرستان طرّاحی باوهاوسِ[۱۰] آلمان، تدریس کرد. گابو در بریانسک[۱۱] به‌دنیا آمد؛ در روسیه و آلمان، مهندسی و پزشکی خواند. در ۱۹۱۳ در سفر به پاریس، با هنرمندان پیشتاز طرح دوستی ریخت، و به مجسمه‌سازی روآورد. از ۱۹۱۵ نامِ گابو را برگزید. در دوران جنگ جهانی اول در استکهلم و سوئد به‌سر بُرد و با برادرش کار کرد. در آن‌جا نخستین مجسمه‌هایش را با فلز و چوب ساخت، که بیشتر از سطوح مستوی تشکیل شده بودند تا از حجم؛ همچون سردیسِ ساختاریافته، شمارۀ ۲[۱۲] (۱۹۱۶؛ نگارخانۀ تِیت، لندن). بعد از انقلاب روسیه به کشورش بازگشت، و به هنرمندانی پیوست که به تداوم هنر ناب[۱۳] اعتقاد داشتند و با هنرِ صرفاً کاربردی، همچون هنر ولادیمیر تاتلین[۱۴]، مخالفت می‌ورزیدند. در ۱۹۲۲ روسیه را برای همیشه ترک کرد و به برلین رفت، و در باوهاوس به‌تدریس پرداخت؛ از ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵ در انگلستان به‌سر برد، و حضورش برای پیشرفت هنر انتزاعی در آن کشور محرکی نیرومند بود. در ۱۹۴۶ در امریکا اقامت گزید.
