جوین، شهرستان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
این شهرستان با متوسط ارتفاع 1,100متر از سطح دریا، به صورت دشتی است که در میان در دامنهٔ شمالی کوهستان جغتای (در نواحی جنوبی) و رشتهکوههای آلاداغ و شاه جهان (در نواحی شمالی) واقع شده. از لحاظ اقلیمی معتدل و از لحاظ بارندگی جزو مناطق خشک است. به دلیل واقع بودن در میان دو منطقۀ کوهستانی، نوع خاک و شمار زیاد قنوات، رودخانههای فصلی جوین و اندقان و چاههای عمیق و نیمهعمیق، تولید انواع محصولات باغی و کشاورزی و همچنین دامداری در این شهرستان رونق زیادی دارد. مهمترین محصولات زراعی و باغی شهرستان جوین گندم، جو، چغندرقند، ذرت دانهای، کلزا، هندوانه آبی، انگور، گردو و پسته است. به دلیل وجود کارخانههای صنعتی بزرگ و کوچک زیاد، پس از زراعت و کشاورزی، مردم این شهرستان عمدتاً در مشاغل صنعتیای چون تولید موتورهای الکتریکی، فولاد، قند، گچ، خوراک دام و طیور و صنایع غذایی فعالیت دارند. مردم بومی این شهرستان به ترتیب به زبانهای ترکی، فارسی (گویش سبزواری) و کردی کرمانجی سخن میگویند و شیعۀ دوازدهامامیاند. در این میان روستانشینان جوین قالیبافی نیز رونق زیادی دارد. عطاملک جوینی (مورخ و نویسندۀ تاریخ ''جهانگشای جوینی'')، ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف جوینی مشهور به امامالحرمین ''جوینی'' (متکلم و فقیه) و ابومحمد عبداللّه بن یوسف جوینی (فقیه و مفسر شافعی قرن چهارم و پنجم) از نامداران جوین بودهاند. | این شهرستان با متوسط ارتفاع 1,100متر از سطح دریا، به صورت دشتی است که در میان در دامنهٔ شمالی کوهستان جغتای (در نواحی جنوبی) و رشتهکوههای آلاداغ و شاه جهان (در نواحی شمالی) واقع شده. از لحاظ اقلیمی معتدل و از لحاظ بارندگی جزو مناطق خشک است. به دلیل واقع بودن در میان دو منطقۀ کوهستانی، نوع خاک و شمار زیاد قنوات، رودخانههای فصلی جوین و اندقان و چاههای عمیق و نیمهعمیق، تولید انواع محصولات باغی و کشاورزی و همچنین دامداری در این شهرستان رونق زیادی دارد. مهمترین محصولات زراعی و باغی شهرستان جوین گندم، جو، چغندرقند، ذرت دانهای، کلزا، هندوانه آبی، انگور، گردو و پسته است. به دلیل وجود کارخانههای صنعتی بزرگ و کوچک زیاد، پس از زراعت و کشاورزی، مردم این شهرستان عمدتاً در مشاغل صنعتیای چون تولید موتورهای الکتریکی، فولاد، قند، گچ، خوراک دام و طیور و صنایع غذایی فعالیت دارند. مردم بومی این شهرستان به ترتیب به زبانهای ترکی، فارسی (گویش سبزواری) و کردی کرمانجی سخن میگویند و شیعۀ دوازدهامامیاند. در این میان روستانشینان جوین قالیبافی نیز رونق زیادی دارد. عطاملک جوینی (مورخ و نویسندۀ تاریخ ''جهانگشای جوینی'')، ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف جوینی مشهور به امامالحرمین ''جوینی'' (متکلم و فقیه) و ابومحمد عبداللّه بن یوسف جوینی (فقیه و مفسر شافعی قرن چهارم و پنجم) از نامداران جوین بودهاند. | ||
از مهمترین آثار تاریخی این شهرستان به شهر تاریخی آق قلعه، آرامگاه سعدالدین حمویه جوینی و آرامگاه خواجه نجمالدین کبری میتوان اشاره کرد. | |||
---- |