تقوایی ، ناصر (آبادان ۱۳۲۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ناصر تقوایی (آبادان 19 تیر ۱۳۲۰ش- )<br> | ناصر تقوایی (آبادان 19 تیر ۱۳۲۰ش- )<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:14189600-2.jpg|بندانگشتی|ناصر تقوایی ]]<p>داستان''''''نویس، فیلم''''''نامه''''''نویس، فیلم''''''ساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به موج نوی سینمای ایران است. از دانشکده ادبیات [[دانشگاه تهران]] فارغ''''''التحصیل شد. به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آن''''''ها را در آثارش انعکاس می''''''دهد. نخستین داستان او با نامِ ''پناهگاه'' در گاهنامۀ ''آرش'' چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ ''تابستان همان''''سال'' (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران''''''های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی''''''آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم [[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]] به فیلم''''''سازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارت''''''اند از ''تاکسی''''متر'' (۱۳۴۶)، ''آرایشگاه آفتاب'' (۱۳۴۶)، ''نان''''خورهای بی''''سوادی'' (۱۳۴۶)، ''فروغ فرخ''''زاد'' ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، ''رقص شمشیر'' (۱۳۴۶)، ''باد جن'' (۱۳۴۸)، و ''اربعین'' (۱۳۴۹). فیلم''''''نامۀ ''چای تلخ'' (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم خشت و آینه به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ [[ساعدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)|غلامحسین'''''' ساعدی]]'''''' است'''''' که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف''''''شد. فیلمِ'''''' بعدی''''''، ''صادق'''' کرده'' ''''''(۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به'''''' موفقیت ''قیصر'' (۱۳۴۸) ساخته'''''' شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت''''''های'''''' آشکاری'''''' با آن'''''' داشت. [[دایی جان ناپلیون، مجموعه تلویزیونی|''دایی''''جان ناپلئون'']] (۱۳۵۴)، از مجموعه''''''های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و ''''''''نفرین'''''''' (۱۳۵۲) و ''[[ناخدا خورشید]]'' (۱۳۶۵)، به''''''ترتیب براساس داستان''''''های ''باتلاق'' نوشتۀ'''''' میکا والتاری''''''، نویسندۀ'''''' فنلاندی''''''، و ''داشتن و نداشتن'' نوشتۀ [[همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)|ارنست همینگوی]]، از فیلم''''''های ''''''خوش''''''ساخت'''''' و خوش''''''پرداخت سینمای ایران محسوب می''''''شوند. سایر فیلم''''''هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارت''''''اند از ''ای'''' ایران'''''''' (۱۳۶۸) و [[کاغذ بی خط|''کاغذ بی''''خط'']] (۱۳۸۰).</p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p> | }}[[پرونده:14189600- 4.jpg|بندانگشتی|ناصر تقوایی]] | ||
[[پرونده:14189600-2.jpg|بندانگشتی|ناصر تقوایی ]]<p>داستان''''''نویس، فیلم''''''نامه''''''نویس، فیلم''''''ساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به موج نوی سینمای ایران است. از دانشکده ادبیات [[دانشگاه تهران]] فارغ''''''التحصیل شد. به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آن''''''ها را در آثارش انعکاس می''''''دهد. نخستین داستان او با نامِ ''پناهگاه'' در گاهنامۀ ''آرش'' چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ ''تابستان همان''''سال'' (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران''''''های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی''''''آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم [[گلستان، ابراهیم (شیراز ۱۳۰۱ش)|ابراهیم گلستان]] به فیلم''''''سازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارت''''''اند از ''تاکسی''''متر'' (۱۳۴۶)، ''آرایشگاه آفتاب'' (۱۳۴۶)، ''نان''''خورهای بی''''سوادی'' (۱۳۴۶)، ''فروغ فرخ''''زاد'' ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، ''رقص شمشیر'' (۱۳۴۶)، ''باد جن'' (۱۳۴۸)، و ''اربعین'' (۱۳۴۹). فیلم''''''نامۀ ''چای تلخ'' (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم خشت و آینه به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، ''[[آرامش در حضور دیگران]]'' (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ [[ساعدی، غلامحسین (تبریز ۱۳۱۴ـ پاریس ۱۳۶۴ ش)|غلامحسین'''''' ساعدی]]'''''' است'''''' که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف''''''شد. فیلمِ'''''' بعدی''''''، ''صادق'''' کرده'' ''''''(۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به'''''' موفقیت ''قیصر'' (۱۳۴۸) ساخته'''''' شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت''''''های'''''' آشکاری'''''' با آن'''''' داشت. [[دایی جان ناپلیون، مجموعه تلویزیونی|''دایی''''جان ناپلئون'']] (۱۳۵۴)، از مجموعه''''''های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و ''''''''نفرین'''''''' (۱۳۵۲) و ''[[ناخدا خورشید]]'' (۱۳۶۵)، به''''''ترتیب براساس داستان''''''های ''باتلاق'' نوشتۀ'''''' میکا والتاری''''''، نویسندۀ'''''' فنلاندی''''''، و ''داشتن و نداشتن'' نوشتۀ [[همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)|ارنست همینگوی]]، از فیلم''''''های ''''''خوش''''''ساخت'''''' و خوش''''''پرداخت سینمای ایران محسوب می''''''شوند. سایر فیلم''''''هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارت''''''اند از ''ای'''' ایران'''''''' (۱۳۶۸) و [[کاغذ بی خط|''کاغذ بی''''خط'']] (۱۳۸۰).</p><p></p><p></p><p></p><p></p><p></p><p> | |||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۴
ناصر تقوایی (آبادان 19 تیر ۱۳۲۰ش- )
| ناصر تقوایی | |
|---|---|
| زادروز |
آبادان 19 تیر ۱۳۲۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده ادبیات دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما |
| شغل و تخصص های دیگر | داستان‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس، عکاس |
| آثار | مجموعه داستان تابستان همان سال (۱۳۴۸ش)؛ مستند نان‌خورهای بی‌سوادی (۱۳۴۶)؛ مجموعه‌ی تلویزیونی دایی جان ناپلئون (۱۳۵۴)؛ فیلم ناخدا خورشید |
| گروه مقاله | سینما |
داستان‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس، فیلم‌ساز و عکاس ایرانی. تقوایی از کارگردانان شاخص و اصلی جریان موسوم به موج نوی سینمای ایران است. از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. به عناصر بومی توجه و علاقه نشان داده است و آن‌ها را در آثارش انعکاس می‌دهد. نخستین داستان او با نامِ پناهگاه در گاهنامۀ آرش چاپ شد. در مجموعۀ داستانِ تابستان همان‌‌سال (۱۳۴۸ش) حوادث ناشی از کار و بحران‌های سیاسی را با توصیف جغرافیای تفتۀ جنوب درمی‌آمیزد. تقوایی با راه یافتن به کارگاه فیلم ابراهیم گلستان به فیلم‌سازی روی آورد و مستندهایی ساخت که عبارت‌اند از تاکسی‌متر (۱۳۴۶)، آرایشگاه آفتاب (۱۳۴۶)، نان‌خورهای بی‌سوادی (۱۳۴۶)، فروغ فرخ‌زاد ۱۳۱۳ـ۱۳۴۵ (۱۳۴۶)، رقص شمشیر (۱۳۴۶)، باد جن (۱۳۴۸)، و اربعین (۱۳۴۹). فیلم‌نامۀ چای تلخ (۱۳۸۰ش) را دربارۀ جنگ در خوزستان نوشته است. تقوایی فعالیت سینمایی‌اش را با همکاری در گروه فنی فیلم خشت و آینه به کارگردانی ابراهیم گلستان آغاز کرده است. نخستین فیلمِ سینمایی او، آرامش در حضور دیگران (۱۳۴۹)، اقتباسی از داستانی نوشتۀ غلامحسین ساعدی است که مدت کوتاهی پس از نمایش عمومی توقیف‌شد. فیلمِ بعدی، صادق کرده (۱۳۵۱)، با گوشۀ چشمی به موفقیت قیصر (۱۳۴۸) ساخته شد، اما از لحاظ ساختار تفاوت‌های آشکاری با آن داشت. دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴)، از مجموعه‌های مطرح و شاخصِ تلویزیون ملی ایران بود، و نفرین (۱۳۵۲) و ناخدا خورشید (۱۳۶۵)، به‌ترتیب براساس داستان‌های باتلاق نوشتۀ میکا والتاری، نویسندۀ فنلاندی، و داشتن و نداشتن نوشتۀ ارنست همینگوی، از فیلم‌های خوش‌ساخت و خوش‌پرداخت سینمای ایران محسوب می‌شوند. سایر فیلم‌هایش که موضوع و مضمون اجتماعی و انتقادی دارند، عبارت‌اند از ای ایران (۱۳۶۸) و کاغذ بی‌خط (۱۳۸۰).
برخی از جوایز و افتخارات
نشان برنز پنجمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم صادق کرده (۱۳۵۱)؛ نشان نقرهٔ ششمین دورۀ جشنوارۀ سینمایی سپاس تهران برای فیلم نفرین (۱۳۵۲)؛ شیر نقرۀ جشنوارۀ بین‌المللی فیلم ونیز برای فیلم سینمایی آرامش در حضور دیگران (۱۹۷۲)؛ شیر طلایی جشنوارۀ بین‌المللی فیلم ونیز برای فیلم کوتاه رهایی (۱۹۷۲)؛ جایزهٔ تندیس طلایی جشنوارۀ بین‌المللی فیلم سانفرانسیسکو برای فیلم کوتاه رهایی (۱۹۷۲)؛ پلنگ طلایی جشنوارۀ فیلم لوکارنو برای فیلم ناخدا خورشید (۱۹۸۸)؛ نامزد نخل طلایی جشنوارۀ فیلم کن برای فیلم قصه‌های کیش (۱۹۹۹)؛ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم کاغذ بی‌خط (1380)؛ تندیس زرین بهترين فيلم به انتخاب انجمن منتقدان و نويسندگان از ششمین دوره جشن خانه سینما (1381).
فهرست فیلم‌های بلند سینمایی
- صادق كرده (۱۳۵۱)
- آرامش در حضور ديگران (۱۳۵۱)
- نفرين (۱۳۵۲)
- ناخدا خورشيد (۱۳۶۵)
- ای ايران (۱۳۶۸)
- کشتی یونانی (قصه‌های كيش: اپيزود اول) (۱۳۷۷)
- كاغذ بی‌خط (۱۳۸۰)