الوند، سیروس (تهران ۱۳۲۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:11471400- 2.jpg|جایگزین=سیروس الوند|بندانگشتی|سیروس الوند]]<p>فیلمنامهنویس و کارگردان سینمای ایران. دارای مدرک تحصیلی دیپلم ریاضی است. در سال‌های جوانی منتقد سینمایی مجله‌های ''فردوسی''، ''ستاره سینما''، و ''ماه‌نو فیلم'' (۱۳۴۸) بود. فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلم‌نامه‌هایی همچون ''ساحره'' ([[قدکچیان، کامران (تهران ۱۳۲۶ش)|کامران قدکچیان]]، ۱۳۵۱) و ''فتنۀ چکمه‌پوش'' (همایون بهادران، ۱۳۵۱) آغاز کرد، و بعدها به کارگردانی رو آورد. از فیلم‌های او در مقام کارگردان عبارتند از ''نفس بریده'' (۱۳۵۷)، ''شب حادثه'' (۱۳۶۷)، ''برخورد'' (۱۳۷۰)، ''چهره'' (۱۳۷۳)، ''دست‌های آلوده'' (۱۳۷۸)، ''مزاحم'' (۱۳۷۹)، و ''رستگاری در هشت و بیست دقیقه'' (۱۳۸۴). از یازدهمین جشنوارۀ فیلم فجر (۱۳۷۱)، برای کارگردانی فیلم ''یکبار برای همیشه''، موفق به دریافت سیمرغ بلورین شد. سیروس الوند کارگردانی مجموعۀ تلویزیونی ''خسته‌دلان'' (1388) را نیز در کارنامه‌اش دارد.</p><p>آثار موفق سیروس الوند از حیث کیفیت و نگاه او به مقولۀ هنر در حد واسط سینمای بدنه (تجاری و عامه‌پسند) و سینمای روشنفکری (هنری) قرار می‌گیرند، با تمایل کاملاً چیرۀ فیلمساز به سینمای بدنه. اگرچه الوند را خاصه به تبع تاثیرپذیری آثار ابتدایی‌اش علاقمند و حتی پیرو [[مسعود کیمیایی]] می‌دانند (خاصه در قصه‌پرداز بودن و دیالوگ‌نویسی‌اش)، اما خود با گذر سالیان و چند دهه فعالیت مستمر و بی‌وقفه، در تمام زوایای صنعت-هنر سینما به استاد تمام و کمالی تبدیل شده است. بر عموم ساخته‌های الوند (همچنان که این مسأله درمورد بیش‌تر کارهای کیمیایی صدق می‌کند)، از حیث فیلمنامه، شخصیت‌پردازی، منطق روایی- سینمایی و رخدادها و همچنین دیالوگ‌‌های درشت و بی‌قواره نقدهای زیادی وارد کرده‌اند. </p><p>[[خشایار الوند]]، نویسندۀ سریال‌های طنز، برادر وی بود.</p> | }}[[پرونده:11471400- 2.jpg|جایگزین=سیروس الوند|بندانگشتی|سیروس الوند]]<p>فیلمنامهنویس و کارگردان سینمای ایران. دارای مدرک تحصیلی دیپلم ریاضی است. در سال‌های جوانی منتقد سینمایی مجله‌های ''فردوسی''، ''ستاره سینما''، و ''ماه‌نو فیلم'' (۱۳۴۸) بود. فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلم‌نامه‌هایی همچون ''ساحره'' ([[قدکچیان، کامران (تهران ۱۳۲۶ش)|کامران قدکچیان]]، ۱۳۵۱) و ''فتنۀ چکمه‌پوش'' (همایون بهادران، ۱۳۵۱) آغاز کرد، و بعدها به کارگردانی رو آورد. از فیلم‌های او در مقام کارگردان عبارتند از ''نفس بریده'' (۱۳۵۷)، ''شب حادثه'' (۱۳۶۷)، ''برخورد'' (۱۳۷۰)، ''چهره'' (۱۳۷۳)، ''دست‌های آلوده'' (۱۳۷۸)، ''مزاحم'' (۱۳۷۹)، و ''رستگاری در هشت و بیست دقیقه'' (۱۳۸۴). از یازدهمین جشنوارۀ فیلم فجر (۱۳۷۱)، برای کارگردانی فیلم ''یکبار برای همیشه''، موفق به دریافت سیمرغ بلورین شد. سیروس الوند کارگردانی مجموعۀ تلویزیونی ''خسته‌دلان'' (1388) را نیز در کارنامه‌اش دارد.</p><p>آثار موفق سیروس الوند از حیث کیفیت و نگاه او به مقولۀ هنر در حد واسط سینمای بدنه (تجاری و عامه‌پسند) و سینمای روشنفکری (هنری) قرار می‌گیرند، با تمایل کاملاً چیرۀ فیلمساز به سینمای بدنه. اگرچه الوند را خاصه به تبع تاثیرپذیری آثار ابتدایی‌اش علاقمند و حتی پیرو [[مسعود کیمیایی]] می‌دانند (خاصه در قصه‌پرداز بودن و دیالوگ‌نویسی‌اش)، اما خود با گذر سالیان و چند دهه فعالیت مستمر و بی‌وقفه، در تمام زوایای صنعت-هنر سینما به استاد تمام و کمالی تبدیل شده است. سینمایی‌نویسان بر عموم ساخته‌های الوند (همچنان که این مسأله درمورد بیش‌تر کارهای کیمیایی صدق می‌کند)، از حیث فیلمنامه، شخصیت‌پردازی، منطق روایی- سینمایی و رخدادها و همچنین دیالوگ‌‌های درشت و بی‌قواره نقدهای زیادی وارد کرده‌اند. </p><p>[[خشایار الوند]]، نویسندۀ سریال‌های طنز، برادر وی بود.</p> | ||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۷
سیروس الوند (تهران ۱۳۲۹ش- )
| سیروس الوند | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۲۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم ریاضی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان و فیلمنامهنویس |
| آثار | دست‌های آلوده (۱۳۷۸)- مزاحم (۱۳۷۹)- رستگاری در هشت و بیست دقیقه (۱۳۸۴) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | خشایار الوند (برادر) |
| جوایز و افتخارات | سیمرغ بلورین یازدهمین جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۱) |
فیلمنامهنویس و کارگردان سینمای ایران. دارای مدرک تحصیلی دیپلم ریاضی است. در سال‌های جوانی منتقد سینمایی مجله‌های فردوسی، ستاره سینما، و ماه‌نو فیلم (۱۳۴۸) بود. فعالیتش را در سینما با نوشتن فیلم‌نامه‌هایی همچون ساحره (کامران قدکچیان، ۱۳۵۱) و فتنۀ چکمه‌پوش (همایون بهادران، ۱۳۵۱) آغاز کرد، و بعدها به کارگردانی رو آورد. از فیلم‌های او در مقام کارگردان عبارتند از نفس بریده (۱۳۵۷)، شب حادثه (۱۳۶۷)، برخورد (۱۳۷۰)، چهره (۱۳۷۳)، دست‌های آلوده (۱۳۷۸)، مزاحم (۱۳۷۹)، و رستگاری در هشت و بیست دقیقه (۱۳۸۴). از یازدهمین جشنوارۀ فیلم فجر (۱۳۷۱)، برای کارگردانی فیلم یکبار برای همیشه، موفق به دریافت سیمرغ بلورین شد. سیروس الوند کارگردانی مجموعۀ تلویزیونی خسته‌دلان (1388) را نیز در کارنامه‌اش دارد.
آثار موفق سیروس الوند از حیث کیفیت و نگاه او به مقولۀ هنر در حد واسط سینمای بدنه (تجاری و عامه‌پسند) و سینمای روشنفکری (هنری) قرار می‌گیرند، با تمایل کاملاً چیرۀ فیلمساز به سینمای بدنه. اگرچه الوند را خاصه به تبع تاثیرپذیری آثار ابتدایی‌اش علاقمند و حتی پیرو مسعود کیمیایی می‌دانند (خاصه در قصه‌پرداز بودن و دیالوگ‌نویسی‌اش)، اما خود با گذر سالیان و چند دهه فعالیت مستمر و بی‌وقفه، در تمام زوایای صنعت-هنر سینما به استاد تمام و کمالی تبدیل شده است. سینمایی‌نویسان بر عموم ساخته‌های الوند (همچنان که این مسأله درمورد بیش‌تر کارهای کیمیایی صدق می‌کند)، از حیث فیلمنامه، شخصیت‌پردازی، منطق روایی- سینمایی و رخدادها و همچنین دیالوگ‌‌های درشت و بی‌قواره نقدهای زیادی وارد کرده‌اند.
خشایار الوند، نویسندۀ سریال‌های طنز، برادر وی بود.
فهرست آثار سینمایی (کارگردانی)
- آنجا همان ساعت (نویسنده و کارگردان، ۱۳۹۷)
- این سیب هم برای تو (نویسنده و کارگردان، ۱۳۹۳)
- پرتقال خونی (کارگردان، ۱۳۸۹)
- زن دوم (کارگردان، ۱۳۸۵)
- تله (کارگردان، ۱۳۸۴)
- رستگاری در هشت و بیست دقیقه (کارگردان، ۱۳۸۳)
- برگ برنده (نویسنده و کارگردان، ۱۳۸۱)
- مزاحم (کارگردان، ۱۳۸۰)
- دست‌های آلوده (نویسنده و کارگردان، ۱۳۷۸)
- ساغر (کارگردان، ۱۳۷۶)
- هتل کارتن (نویسنده و کارگردان، ۱۳۷۵)
- چهره (نویسنده و کارگردان، ۱۳۷۴)
- یکبار برای همیشه (نویسنده و کارگردان، ۱۳۷۱)
- برخورد (کارگردان، ۱۳۷۰)
- شب حادثه (نویسنده و کارگردان، ۱۳۶۷)
- محموله (کارگردان، ۱۳۶۶)
- آوار (نویسنده و کارگردان، ۱۳۶۳)
- ریشه در خون (کارگردان، ۱۳۶۲)
- نفس بریده (کارگردان، ۱۳۵۹)
- فریاد زیر آب (نویسنده و کارگردان، ۱۳۵۶)
- شب آفتابی (نویسنده و کارگردان، ۱۳۵۴)