وان سنت، گاس (۱۹۵۲)
وان سَنت، گاس (۱۹۵۲)(Van Sant, Gus)
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
کارگردان امریکایی. ضمناً فیلمنامه‌نویس، نقاش، آهنگساز و نویسنده است. گاس وان سنت هم در سینمای مستقل و هم در جریان اصلی آثاری تحسین‌شده دارد که احتمالاً معروف‌ترین آن‌ها ویل هانتینگِ خوب[۱] (۱۹۹۷) و فیل[۲] (2003) است. فیل، بر اساس واقعه‌ی کشتار دبیرستان کلمباین[۳] ساخته شد و نخل طلای جشنواره‌ی کن[۴][۴] را نصیب گاس وان سنت کرد. او از استنلی کوبریک[۵]، کارگردان، تأثیر گرفته و در فیلم‌هایش به جایگاه افرادِ اقلیت، به حاشیه رانده شده و بازنده در اجتماع می‌پردازد، مانند داستان گروهی معتاد در کابویِ فروشگاه[۶] (۱۹۹۱) و فیلم آیداهوی خصوصی من[۷] (۱۹۹۴) که فیلمی دربارۀ رابطۀ دو مرد است. گاس وان سنت در لوئیزویل[۸]، کنتاکی[۹]، به‌دنیا آمد. ابتدا به کارگردانی فیلم‌های تبلیغاتی اشتغال داشت و نخستین فیلمش شبِ بد[۱۰] را در سال ۱۹۸۵ ساخت. در ۱۹۸۸ فیلم بیمار روانی[۱۱]، ساختۀ آلفرد هیچکاک، را بازسازی کرد و در سال ۲۰۰۰ در جست‌وجوی فارستر[۱۲] را ساخت. یک رمان نیز با نام صورتی[۱۳] (۱۹۹۸) نوشته است.