ضیاء خجندی
ضیاء خُجَنْدی (۵۷۰ـ هرات پس از ۶۳۷ق)
متخلص به فارسی، شاعر ایرانی. گویا از مردم فارس بوده و چون از آن‌جا به خجند رفته به خجندی شهرت یافته است. شاگرد امام فخر رازی بود و شرحی بر المحصول او نوشت. چندی عهده‌دار امور قضا و امور شرعی بخارا بوده و به روایتی وزارت خراسان را نیز داشته است. با سیف اسفرنگی مشاعره داشت و ستایشگر یبغو ملک قراخانی و علاء‌الدین محمد خوارزمشاه بود. دیوان اشعار وی به‌جا مانده است.