آشکار سندی، عبدالوهاب (۱۱۵۲ـ۱۲۴۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Aeen (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمی‌شود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارک‌های مرورگر خود را به‌روزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیش‌فرض مرورگر خود استفاده کنید.

آشکار سِندی، عَبدُالوَهّاب (۱۱۵۲ـ۱۲۴۲ق)

(مشهور به سچّل سرمست و ملقّب به منصور ثانی و عطّار سند) عارف و شاعر شبه‌قاره. از کودکی عمویش، عبدالخالق، سرپرستی او را عهده‌دار شد و به‌خاطر راست‌گویی‌اش القاب «سچو»، «سچل» و «سچیدنه» یافت. خرقۀ تصوف را از دست عمویش پوشید. به عربی، فارسی، اردو، هندی، پنجابی، سرائیکی و سندی شعر می‌سرود. از آثارش: مرغ‌نامه؛ وحدت‌نامه؛ قتل‌نامه؛ دیوان آشکار (لاهور، ۱۹۵۷)؛ دیوان خدایی؛ مثنوی تارنامه (خیرپور، ۱۹۶۳)؛ دردنامه (خیرپور، ۱۹۶۳).