نمایش مبدأ برای آملی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش)

آمُلی، محمدتقی (تهران ۱۲۶۵ـ۱۳۴۹ش)   Amoli, Muhammad Taqi


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =محمدتقی آملی
|نام =Muhammad Taqi Amoli
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=تهران ۱۲۶۵ش
|تاریخ مرگ=۱۳۴۹ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فقیه
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛ دررالفوائد (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ کتاب‌الصلوة (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ خداشناسی (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ حیات جاوید در اخلاق (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ تعلیقة علی‌المکاسب و البیع (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛ اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم (تهران، ۱۳۷۱ق)
|خویشاوندان سرشناس =ملامحمد آملی (پدر)
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}حکیم اصولی و فقیه صوفی‌مسلک. [[صرف و نحو]]، [[منطق]]، سطوح [[فقه]] و اصول، [[حکمت]] و [[فلسفه]] و علوم معقول و منقول را نزد استادانی چون ملامحمد آملی (پدرش)، شیخ رضا نوری، شیخ علی نوری، [[کرمانشاهی، میرزا حسن ( ـ تهران ۱۳۳۶ق)|میرزا حسن کرمانشاهی]] و شیخ عبدالنبی نوری فراگرفت. سپس به عراق رفت (۱۳۰۱ش) و از حوزۀ درس آقا [[عراقی، آقا ضیاء|ضیاء‌الدین عراقی]]، میرزای نائینی و [[اصفهانی، سید ابوالحسن (۱۲۴۶ ـ کاظمین ۱۳۲۴ش)|سید ابوالحسن اصفهانی]] بهره برد و به اجتهاد رسید. پس از بازگشت به [[تهران، شهر|تهران]] (۱۳۱۳ش) به تدریس حکمت، فقه و اصول پرداخت و در علوم باطنی و سلوک به [[قاضی طباطبایی، علی آقا (تبریز ۱۲۸۵ـ نجف ۱۳۶۶ق)|سید علی قاضی طباطبایی]] دست ارادت داد. 

از آثار اوست: ''مصباح‌الهدی فی شرح عروة‌الوثقی'' (تهران، ۱۳۷۷ـ۱۳۸۰ق)؛ ''دررالفوائد'' (تهران، ۱۳۷۷ق)؛ ''کتاب‌الصلوة'' (تهران، ۱۳۷۱ق)؛ ''خداشناسی'' (تهران، ۱۳۷۰ق)؛ ''حیات جاوید در اخلاق'' (تهران، ۱۳۳۵ق)؛ ''تعلیقة علی‌المکاسب و البیع'' (تهران، ۱۳۷۲ـ۱۳۷۴ق)؛ ''اثبات صانع از ماتریالیسم تا ایدئالیسم'' (تهران، ۱۳۷۱ق).


----

[[Category:دین اسلام]] 
[[Category:فقه و اصول و احکام]] 
[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] 
[[Category:اسلام، ایران و شرق]]