آواری، محمدشفیع (۱۷۴۲ـ۱۸۱۷م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آواری، محمدشفیع (۱۷۴۲ـ۱۸۱۷م)

فرهنگ‌نویس، مترجم و شاعر داغستانی. در مجالس درس منصور چلبی پناه‌آبادی، در شوشا، زبان‌های فارسی و ترکی را فراگرفت. سپس به زادبومش بازگشت و به تدریس پرداخت. وی به فارسی، ترکی و عربی شعر می‌گفت. از آثارش: جامع‌اللغتین لتعلیم‌الاخوین که فرهنگ فارسی، ترکی و عربی است؛ مجموع‌اللغات که فرهنگ فارسی ـ ترکی است؛ ترجمۀ کلیله و دمنه به زبان آواری؛ ترجمۀ قرآن به فارسی. او همچنین اشعاری چند از گلستان سعدی را برگزیده و برخی واژگان دشوار آن را به فارسی شرح کرده و بر آن مقدمه نوشته است.