آپایرون
آپایرون (Apeiron)
کلمه‌ای یونانی به معنای «نامحدود، نامتعین، لایتناهی[۱]» است. در فلسفه آناکسیمندروس[۲] یا آناکسیمندر آپایرون به معنای ماده نامتعین اولیه است که همه‌ی موجودات از آن بوجود می‌آیند. این اصطلاح در فلسفه‌ی اولیه یونانی‌ها بیشتر از جاهای دیگر دیده می‌شود؛ خصوصاَ در قول به ثنویت فیثاغوری‌ها که در آن اصل نامحدود[۳] در مقابل اصل محدود[۴] یا عدد[۵] قرار دارد. آنتونی کنی معتقد است معنای بیکران و نامحدود برای آپایرون معنای زیادی است او (اناکسیمندروس) شاید فکر می کرده که ماده اساسی او برای همیشه در فضا گسترده شده است. آنچه ما می‌دانیم این است که او فکر می‌کرد این ماده آغاز و پایان زمانی نداشته و همچنین به نوع یا دسته خاصی از اشیا تعلق ندارد. احتمالاَ تعبیر «ماده فناناپذیر[۶]» به آنچه ما از آن می فهمیم نزدیک‌تر باشد. بعدها ارسطو این مفهوم را به ماده اولی خودش تغییر داد.
منابع:
1-ریس، ویلیام، فرهنگ فلسفه و دین،1399، اعوانی، غلامرضا و دیگران، چاپ اول، تهران، انتشارات موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
2-کنی، آنتونی، تاریخ فلسفه‌ی غرب، 1398، یعقوبی، رضا، چاپ اول، تهران، انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه.