ابراء

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِبْراء

(به معنی پاک‌کردن و خالص‌کردن از دِیْن و عیب) در اصطلاح حقوقی، به معنای پاک‌کردن ذمه مدیون یا متعهد از دین یا تعهد است. ابراء از جانب طلبکار انجام می‌شود که به موجب آن از طلب خود صرف‌نظر می‌کند و مدیون را از پرداخت بدهی یا انجام تعهدی که بر‌عهدۀ اوست، پاک می‌‌کند (مادۀ ۲۸۹ قانون مدنی). ابراء یکی از طرق اسقاط تعهد است. برخلاف عقود و قراردادها که عمل حقوقی دو یا چندجانبه است، ابراء یک عمل حقوقی یک‌جانبه است که اصطلاحاً آن را ایقاع گویند و به صرف ارادۀ ابراءکننده (طلبکار) محقق می‌شود و نیازی به موافقت یا رضایت طرف مقابل (بدهکار) ندارد.