ابر اورت
اَبرِ اورْت (Oort cloud)
ابری کروی، شامل دنباله‌دار[۱]ها. فراتر از مدار پلوتون[۲]، و در فاصلۀ ۱۰۰هزار واحد اخترشناختی[۳]، تقریباً یک سال نوری، از خورشید گسترده شده است. تأثیر گرانشی ستاره‌های درحال گذر و سایر ستاره‌های کهکشان راه شیری دنباله‌دارهای موجود در این ابر را چنان آشفته می‌کند که با مدارهایی بسیار کشیده رو به خورشید سقوط می‌کنند. در این حال، این دنباله‌دارها از زمین قابل مشاهده‌اند. ممکن است بیش از ۱۰هزار میلیارد دنباله‌دار بالقوه در ابر اورت وجود داشته باشد. نام این اَبر برگرفته از نام یان هندریک اورت[۴]، اخترشناس هلندی، است که در ۱۹۵۰، فرض وجود این ابر را مطرح کرد.