ابن مسجح، ابوعثمان ( ـ مکه ح ۸۵ق)
ابن مِسْجَح، ابوعثمان ( ـ مکه ح ۸۵ق)
از موالی قوم بنی جمّح، یکی از چهار خوانندۀ بزرگ عرب و نوازنده و موسیقی‌دان مشهور عهد بنی‌امیه. تا زمان عبدالملک ولید نیز در قید حیات بود. او آهنگ‌های عربی را به تقلید از آهنگ‌های ایرانیان ولی با شعر عربی اجرا می‌کرد. ابن مِسجَح در جریان تعمیر خانۀ خدا با ایرانیانی که در آن‌جا کار می‌کردند و گاهی نغماتی را زمزمه می‌کردند، آشنا شد و به این ترتیب، به موسیقی ایرانی علاقه پیدا کرد. با سفری به ایران و شام موسیقی آن کشورها را فراگرفت و با ترکیب این دو موسیقی، موسیقی تازه‌ای تصنیف کرد که با شعر عرب همراه بود. شاگردانش عبارت بودند از ابن سریج، ابن محرز، یونس کاتب، و عبدالملک که شیوۀ او را دنبال کردند. دستگاه موسیقی ابن مسجح دارای هشت «مقام انگشتی» برای بربط (عود) بوده است.