ابن مفرغ، یزید بن زیاد ( ـ کوفه ۹۶ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابن مُفَرِّغ، یزید بن زیاد ( ـ کوفه ۹۶ق)

شاعر عرب عصر امویان. شاعری از بصره و شهرتش، بیش از شاعری، به سبب رفتار ستیزه‌جویانۀ او در مقابل پسران زیاد بن ابیه (عَبّاد و عُبیدالله) بود. حیاتی پرماجرا داشت و بارها در عراق، سیستان، سوریه و کرمان به زندان افتاد و آزاد شد. پس از مرگ یزید بن معاویه، که مردم بصره عبیدالله بن زیاد را گریزاندند، ابن مفرغ به کوفه رفت و او را دشنام گفت و هجو کرد. شعرش رنگ ضد اموی دارد، اما فاقد شدت لحن سید الحمیری است. آنچه از قصاید، غزلیات، مدایح و هجاهای او باقی مانده است، نشان از فراوانی سروده‌های او دارد. در ضمن، گفته‌اند که برخی از نخستین نمونه‌های شعر پارسی دری اثر طبع ابن مفرغ است.