نمایش مبدأ برای ابن مندویه، ابوعلی احمد (قرون ۴ و ۵ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوعلی احمد بن مندویه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوعلی احمد بن عبدالرحمان بن مندویه اصفهانی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=قرون ۴ و ۵ق|ملیت=ایرانی‌|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=طبیب|شغل و تخصص های دیگر=شاعر|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=کتاب الاطعمه؛ الکفایة فی علم الطب؛ فی اصول الطب و المرکبات العطریة؛ و کتاب شعری به نام الشعر و الشعراء|خویشاوندان سرشناس=عبدالرحمن (پدر)|گروه مقاله=پزشکی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

اِبن مَنْدویِه، ابوعلی احمد (قرون ۴ و ۵ق)

(نام کامل: ابوعلی احمد بن عبدالرحمان بن مندویه اصفهانی) طبیب ادیب و شاعر ایرانی‌، زادۀ [[اصفهان، شهر|اصفهان]] تبارش به بزرگان اصفهان می‌رسید و پدرش عبدالرحمن از ادیبان معتبر بود که به علوم لغت، نحو و شعر آگاه بوده است. از استادان ابن مندویه می‌توان از ابوماهر موسی بن یوسف بن سیّار شیرازی و [[مجوسی اهوازی، علی بن عباس (قرن ۴ق)|علی بن عباس اهوازی]] (مجوسی) نام برد. عضدالدوله فناخسرو (۳۷۲ـ۳۳۸ق) او را برای کار در بیمارستان نوبنیاد [[بغداد]] فراخواند، این گویای مهارت او در پزشکی بوده است. ظاهراً در داروشناسی نیز دست داشته؛ [[ابوریحان بیرونی (خوارزم ۳۶۲ـ غزنه ۴۴۰ق)|بیرونی]] در ''الصیدنه'' از او بسیار نقل قول کرده، همچنین، به دانستن علم لغت برای طبیبان اعتقاد داشته و رساله‌ای در همین باره نیز نوشته است. آثار فهرست‌نگاران و کتب موجود از ابن مندویه حاکی از آن است که او ۵۰ اثر نگاشته یا دست‌کم این تعداد را به او منسوب داشته‌اند. ازجمله مهم‌ترین آن‌هاست: ''کتاب الاطعمه''،''الکفایة فی علم الطب'' (این کتاب چنان معروف بوده است که نظامی عروضی در نوشته‌هایش همراه‌داشتن این کتاب را برای پزشکان لازم دانسته است)، ''فی اصول الطب و المرکبات العطریة'' و رسالات متعدد دیگر. همچنین، کتابی در شعر به نام ''الشعر و الشعراء'' که البته برخی آن را به پدرش منسوب دانسته‌اند. ابن ابی اصیبعه او را طبیبی ممتاز و مفسر برجستۀ آثار [[جالینوس]] دانسته است.

<br /> <!--11046400-->

[[Category:پزشکی]] 
[[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]