ابوالحسن جهانگیرشاهی مشهدی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ابوالحسن جهانگیرشاهیِ مشهدی (مشهد قرن ۱۱ق)

نقاش ایرانی. در دربار جهانگیرشاه هندی به شهرت رسید، و از نمایندگان شیوۀ فرنگی‌سازی بود. از جهانگیر‌شاه لقب «نادرالزمان» گرفت. در کودکی همراه پدرش، رضا کاشانی (جهانگیر‌شاهی)، به هند رفت و نزد وی نقاشی آموخت. در منظره‌پردازی و بازنمایی حیوانات و پرندگان مهارت داشت. ازجمله آثارش عبارت‌اند از تصویر شاه‌عباس و جهانگیرشاه بر روی کرۀ زمین (۱۰۳۰ق؛ موزۀ ارمیتاژ، سن‌‌‌پترزبورگ) و شاهزاده در کالسکه و پیرمرد تسبیح به‌دست (۱۰۳۰ق).