نمایش مبدأ برای ابوترابی فرد، عباس (قزوین ۱۲۹۵ـ نیشابور ۱۳۷۹ش)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=عباس ابوترابی فرد|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قزوین ۱۲۹۵ق|تاریخ مرگ=نیشابور ۱۳۷۹ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسه علمیۀ التفاتیه قزوین و حوزۀ علمیه قم|شغل و تخصص اصلی=عالم دینی|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=جهاد با نفس، ۱۳۷۸ش؛ حقیقت در سیمای حق، ۱۳۴۲ش؛ زبدةالمقال فی خمس‌الرسول و الآل، ۱۳۴۰ش|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابوتُرابی‌فرد، عباس (قزوین ۱۲۹۵ـ نیشابور ۱۳۷۹ش)<br>
<p>عالم دینی. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود به پایان رساند سپس در کارخانه‌ای به‌کار پرداخت و پس از شش ماه، هم‌زمان با کار در مدرسه علمیۀ التفاتیه [[قزوین، شهر|قزوین]] به تحصیل مشغول شد. سپس رهسپار [[قم، شهر|قم]] شد و در [[حوزه علمیه|حوزۀ علمیه]] قم در محضر درس [[حجت کوه کمری، سید محمد (تبریز ۱۲۷۱ـ قم ۱۳۳۱ش)|سید محمد حجت کوه‌کمری]] حاضر شد و تقریرات درس استاد خود را به نگارش درآورد که به حدود ۲۰ جلد بالغ می‌شود. در ۱۳۲۵ش، دورۀ اجتهاد را نزد آیت‌الله بروجردی گذراند و تقریرات بحث [[خمس]] وی را نگاشت و به‌چاپ رساند. پس از وفات آیت‌الله بروجردی، در ۱۳۴۰، به حوزۀ درس سیّد محمد محقق داماد درآمد. در فلسفه و عرفان، ابتدا نزد [[امام خمینی]] (ره) و پس از آن [[علامه طباطبایی]] تلمذ کرد. وی در ۱۳۴۹ش، به قزوین رفت و در مدرسۀ علمیه التفاتیه به تدریس پرداخت. از ۱۳۴۲ش، به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و از جانب امام، اختیاراتی در امور حسبیه به او واگذار شد. درپی فوت سیّد محسن حکیم در ۱۳۴۹ش، با اعلامیه‌ای مرجعیت و اعلمیت امام خمینی (ره) را تأیید کرد. در مرداد ۱۳۵۷، درپی یک سخنرانی دستگیر و بازداشت شد؛ اما با تحصن چند روزه مردم، در ۲۶ شهریور همان سال رهایی یافت. پس از استقرار [[ایران، جمهوری اسلامی|جمهوری اسلامی]]، در اولین دورۀ [[مجلس شورای اسلامی]]، به نمایندگی از قزوین به مجلس راه یافت. بقیۀ عمر را در تهران گذرانید. او در راه سفر به [[مشهد، شهر|مشهد]]، بر اثر سانحه رانندگی، همراه پسرش [[ابوترابی فرد، علی اکبر (قم ۱۳۱۸ـ نیشابور ۱۳۷۹)|علی‌اکبر ابوترابی‌فرد]]، درگذشت. از آثار اوست: ''جهاد با نفس''، ۱۳۷۸ش؛ ''حقیقت در سیمای حق''، ۱۳۴۲ش؛ ''زبدةالمقال فی خمس‌الرسول و الآل''، ۱۳۴۰ش. از آثار دیگر او اشعاری به عربی بر وزن ''الفیۀ'' ابن مالک است.</p>
<br><!--11065600-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]]