ابگر دوم
ابگر دوم
مشهور به اَریَمنِس، جانشین ابگر اول (۶۸ تا ۵۳ پ‌م). ابگر دوم در سال ۶۱، پس از پیروزی‌های پُمپِه امپراتور روم در آسیا با رومی‌ها متحد شد و به پاداش عبوردادن سپاهیان روم به بین‌النهرین در حکومت خود ابقاء شد. او پس از بازگشت پمپه به رم، چون نیروی اشکانیان را نیرومند‌تر یافت جانب ارد را گرفت. نقش این ابگر در رابطه‌اش با رومی‌ها خیلی مغشوش است. در حالی که پردازندگان به جنگ ارد اشکانی با کراسوس رومی ابگر را جاسوس اشکانیان می‌دانند، پلوتارک ابگر را، که در بین‌النهرین راهنمای کراسوس بود، مردی محیل و طرفدار اشکانیان قلمداد می‌کند که باعث شکست کراسوس در ششم ماه مه ۵۳پ‌م شد. کراسوس در حال آماده‌سازی خود برای جنگ با ارد اشکانی بود که ابگر، از سوی سورن سردار اشکانی برای گمراه ساختن کراسوس به اردوی او رفت. در نتیجه کراسوس به سختی از سورن شکست خورد. اشکانیان ابگر دوم را ظاهرا به خاطر ارتباطش با رومی‌ها در سال ۵۳ از حکومت برداشتند.