نمایش مبدأ برای اتابکان موصل (حک: ۵۴۱ـ۶۶۰ق)


اَتابکان موصل (حک: ۵۴۱ـ۶۶۰ق)<br>شاخه‌ای از حکمرانان از سلسلۀ [[آل زنگی|آل‌ زنگی]] در [[موصل|موصل‌]]. پس‌ از مرگ‌ [[عمادالدین زنگی ( ـ۵۴۱ق)|عمادالدین زنگی‌]]، گروهی‌ از زنگیان‌ به‌ همراهی‌ [[الب ارسلان|اَلب‌ ارسلان‌]] به‌ موصل‌ بازگشتند و [[سیف الدین غازی اول|سیف‌الدین‌ غازی‌ اول]] (حک: ۵۴۱ـ۵۴۴ق)، پسر بزرگ‌ اتابک،‌ را به‌ همّت‌ جمال‌الدین‌ محمد اصفهانی‌ به‌ فرمانروایی‌ خویش‌ برگزیدند. او قلعۀ‌ دارا و ماردین‌ را تصرف‌ کرد، و در ۵۴۳ق، همراهِ‌ برادرش،‌ نورالدین‌، [[دمشق|دمشق‌]] را به‌ محاصره‌ درآورد، اما با تبانی‌ مُعین‌الدّین‌ اُنَر با صلیبیان‌ بیت‌‌المقدس‌ مجبور به‌ بازگشت‌ شد. او بر فرمانروایی‌ برادرش‌، نورالدین‌، در [[شام|شام‌]] نیز نظارت‌ می‌کرد‌. پس‌ از او، برادر دیگرش‌ [[قطب الدین مودود|قطب‌الدین‌ مودود]] (حک: ۵۴۴ـ۵۶۵ق) پس‌ از عقد پیمان‌ صلح‌ با نورالدین‌ به‌ حکومت‌ رسید. وی‌ در دوران‌ حکومتش‌ با همکاری‌ نورالدین،‌ حملاتی‌ به‌ قلمرو صلیبیان‌ کرد. پس‌ از او نیز [[سیف الدین غازی دوم|سیف‌الدین غازی دوم]] (حک: ۵۶۵ـ۵۷۶ق) و سپس برادرش، عزالدین مسعود اول (حک: ۵۷۶ـ۵۸۹ق) به حکومت رسیدند. دیگر امرای این سلسله عبارت‌اند از [[نورالدین ارسلان شاه اول|نورالدین ارسلان‌شاه اول]] (حک: ۵۸۹ـ۶۰۷ق)، [[عزالدین مسعود دوم|عزالدین مسعود دوم الملک‌القاهر]] (حک: ۶۰۷ـ۶۱۵ق)، [[نورالدین ارسلان شاه دوم|نورالدین ارسلان‌شاه دوم]] (حک: ۶۱۵ـ۶۱۶ق) و بالاخره [[ناصرالدین محمود]] (حک: ۶۱۶ـ۶۳۱ق). با مرگ ناصرالدین، حکومت اتابکان موصل به پایان رسید، هر چند که مدتی [[بدرالدین لولو|بدرالدین لؤلو]]، و پسرش اسماعیل نیز حکومت کردند. با حملۀ [[مغول]] حکومت آن‌ها نیز خاتمه یافت. اهمیت اتابکان موصل که همزمان با [[ایوبیان]] بودند به جهت سهمی است که در جنگ‌های صلیبی داشته‌اند.<br><!--11096400-->
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:سایر کشورها و حکومت های آسیایی]]