بیهقی، احمد بن علی (۴۷۰ـ نیشابور ۵۴۴ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بِیْهَقی، احمد بن علی (۴۷۰ - نیشابور ۵۴۴ق)
(یا: بوجعفرک) ادیب و فقیه ایرانی. از مردم نیشابور بود. در قرائت و تفسیر و نحو و لغت اطلاعات بسیار داشت. از صاعد‌القاضی و الصندلی‌الواعظ حدیث می‌شنید، و کتاب صحاح جوهری را از بر کرد. شاگردان بسیار در خانه‌اش گرد می‌آمدند، ازجمله علی بن زید بیهقی. بوجعفرک جز برای ادای نماز از خانه خارج نمی‌شد.

آثارش: تاج‌المصادر که در آن معانی مصادر عربی را به فارسی برگردانده و به‌کوشش ملک‌الکتاب شیرازی چاپ شده است (بمبئی، ۱۳۰۲ق)؛ ینابیع‌اللغة؛ المحیط بعلم القرآن؛ المحیط بلغات القرآن.