اروپا، برنامه احیای اقتصاد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<br /> اروپا، برنامۀ احیای اقتصاد (European Recovery Program (ERP | <br /> اروپا، برنامۀ احیای اقتصاد (European Recovery Program (ERP | ||
برنامۀ کمک مالی امریکا برای بازسازی کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم. مبتکر آن جورج کتلت مارشال، وزیر خارجۀ وقت امریکا، بود و بدین سبب، آن را طرح مارشال نیز می‌خوانند. مارشال آن را در ۱۹۴۷ در کنفرانسی در پاریس اعلام کرد. پس از آن بود که کشورهای غرب اروپا با امریکا در جبهۀ سرمایه‌داری متشکل شدند و اتحاد جماهیر | برنامۀ کمک مالی [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] برای بازسازی کشورهای اروپایی پس از [[جنگ جهانی دوم]]. مبتکر آن جورج کتلت مارشال، وزیر خارجۀ وقت امریکا، بود و بدین سبب، آن را طرح مارشال نیز می‌خوانند. مارشال آن را در ۱۹۴۷ در کنفرانسی در پاریس اعلام کرد. پس از آن بود که کشورهای غرب اروپا با امریکا در جبهۀ سرمایه‌داری متشکل شدند و [[اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی|اتحاد جماهیر شوروی]]، در مقابل کوشید با همراهی کشورهای شرق اروپا جبهه‌ای کمونیستی برپا دارد. به این ترتیب قارۀ اروپا عمدتاً به دو جبهه تقسیم شد. کنگرۀ امریکا تخصیص بودجه‌ای ۱۳میلیارد دلاری را برای این امر تصویب کرد که بخش عمده‌ای از آن به [[انگلستان]]، [[فرانسه]]، [[ایتالیا]] و آلمان غربی اختصاص یافت. با اوج‌گیری [[جنگ سرد]] در ۱۹۴۹، این بودجه به‌جای آن‌که صرف بازسازی صنعتی کشورها شود بیشتر در مصارف نظامی هزینه شد. به هر رو، اجرای این برنامه از عوامل مؤثر در رشد اقتصادی و صنعتی کشورهای غرب اروپا و نیز، ممانعت از استقرار نظام کمونیستی در این کشورها پس از جنگ جهانی دوم به‌شمار می‌آید. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۱۴
اروپا، برنامۀ احیای اقتصاد (European Recovery Program (ERP
برنامۀ کمک مالی امریکا برای بازسازی کشورهای اروپایی پس از جنگ جهانی دوم. مبتکر آن جورج کتلت مارشال، وزیر خارجۀ وقت امریکا، بود و بدین سبب، آن را طرح مارشال نیز می‌خوانند. مارشال آن را در ۱۹۴۷ در کنفرانسی در پاریس اعلام کرد. پس از آن بود که کشورهای غرب اروپا با امریکا در جبهۀ سرمایه‌داری متشکل شدند و اتحاد جماهیر شوروی، در مقابل کوشید با همراهی کشورهای شرق اروپا جبهه‌ای کمونیستی برپا دارد. به این ترتیب قارۀ اروپا عمدتاً به دو جبهه تقسیم شد. کنگرۀ امریکا تخصیص بودجه‌ای ۱۳میلیارد دلاری را برای این امر تصویب کرد که بخش عمده‌ای از آن به انگلستان، فرانسه، ایتالیا و آلمان غربی اختصاص یافت. با اوج‌گیری جنگ سرد در ۱۹۴۹، این بودجه به‌جای آن‌که صرف بازسازی صنعتی کشورها شود بیشتر در مصارف نظامی هزینه شد. به هر رو، اجرای این برنامه از عوامل مؤثر در رشد اقتصادی و صنعتی کشورهای غرب اروپا و نیز، ممانعت از استقرار نظام کمونیستی در این کشورها پس از جنگ جهانی دوم به‌شمار می‌آید.