اروین یالوم: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|جوایز و افتخارات = دریافت جایزۀ انجمن روانپزشکی امریکا در سال 2002 | |جوایز و افتخارات = دریافت جایزۀ انجمن روانپزشکی امریکا در سال 2002 | ||
|آثار = وقتی نیچه گریست؛ روان‌درمانیِ اگزیستانسیال؛ انسان موجودی یک‌روزه؛ مامان و معنی زندگی؛ درمان شوپنهاور؛ مسئلۀ اسپینوزا؛ دروغ‌گویی روی مبل؛ هر روز یک قدم نزدیک‌تر؛ خیره به خورشید:غلبه بر هراس از مرگ؛ من چگونه اروین یالوم شدم. | |آثار = وقتی نیچه گریست؛ روان‌درمانیِ اگزیستانسیال؛ انسان موجودی یک‌روزه؛ مامان و معنی زندگی؛ درمان شوپنهاور؛ مسئلۀ اسپینوزا؛ دروغ‌گویی روی مبل؛ هر روز یک قدم نزدیک‌تر؛ خیره به خورشید:غلبه بر هراس از مرگ؛ من چگونه اروین یالوم شدم. | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس =مریلین یالوم (همسر) | ||
|گروه مقاله =روانشناسی و روانپزشکی | |گروه مقاله =روانشناسی و روانپزشکی | ||
|دوره = | |دوره = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
[[File:Irvin.jpg|thumb|اروین یالوم و همسرش مریلین یالوم]]<p style="text-align: justify;">[[File:Irvin yalom 2.jpg|thumb|اروین یالوم]]اروین یالوم (1931- ) (Irvin Yalom) </p> <p style="text-align: justify;">(با نام کامل: اروین دیوید یالوم<ref>Irvin David Yalom</ref>) روان‌پزشک اگزیستانسیالیست<ref>existential psychiatrist</ref> (هستی‌گرا) امریکایی و استاد بازنشستۀ روا‌ن‌پزشکیِ دانشگاه استنفورد<ref>Stanford University</ref>. او نویسندۀ آثار داستانی و غیرداستانی نیز هست. در [[واشینگتن دی سی|واشینگتن دی.سی]]<ref> Washington, D.C</ref> متولد شد. حدود پانزده سال پیش از تولدش در [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده]]، والدینش (که اصالتاً از یهودیان لهستان بودند) از [[روسیه]] به امریکا مهاجرت کرده و در واشینگتن دی.سی خواربار فروشی باز کرده بودند.</p> <p style="text-align: justify;">یالوم بیشتر دوران کودکی‌اش را به مطالعۀ کتاب در محیط خانه واقع در طبقۀ بالای همان مغازۀ خواربار فروشی و نیز کتابخانۀ محل مشغول بود. پس از فارغ‌التحصیل شدن از دبیرستان، وارد دانشگاه جورج واشینگتن<ref>George Washington University</ref> و پس از آن دانشکدۀ پزشکی [[بوستون]]<ref> Boston University School of Medicine</ref> شد. در 1952 مدرک کارشناسی و در 1956 مدرک دکترای پزشکی‌اش را گرفت. پس از دو سال و سپری کردن خدمت سربازی در بیمارستانی عمومی در شهر [[هونولولو]]<ref>Honolulu </ref>، حرفۀ دانشگاهی خود را در دانشگاه استنفورد آغاز کرد و در 1963 به عنوان کادر آموزشی آن دانشگاه به تدریس پرداخت و در 1968 به مقام استاد دائمی آن دانشگاه ارتقا یافت. درست پس از آن و در همان دانشگاه، او الگوی روان‌درمانی هستی‌گرا یا اگزیستانسیال را مطرح کرد و بسط داد. در سال 2002، او جایزۀ انجمن روانپزشکی امریکا<ref>(The American Psychiatric Association (APA</ref> را دریافت کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی نوشته و هم چند رمان موفق دارد، اما بیشتر به عنوان نویسندۀ رمان‌های روان‌شناختی، به‌ویژه رمان مشهور ''وقتی نیچه گریست''<ref>When Nietzsche Wept</ref>، شهرت دارد. او چند فیلم نامه نیز نوشته است.</p>از دیگر آثار اوست: ''روان‌درمانیِ اگزیستانسیال''<ref>''Existential Psychotherapy''</ref>؛ ''انسان موجودی یک‌روزه''<ref>''Creatures of a Day''</ref>؛ ''موهبت روان‌درمانگری<ref>''The Gift of Therapy''</ref>''؛ ''مامان و معنی زندگی''<ref>''Momma and the Meaning of Life''</ref>؛ ''درمان شوپنهاور<ref>''The Schopenhauer Cure''</ref>''؛ ''مسئلۀ اسپینوزا''<ref>''The Spinoza Problem''</ref>؛ ''دروغ‌گویی روی مبل''<ref>''Lying on the Couch''</ref>؛ ''هر روز یک قدم نزدیک‌تر<ref>''Every Day Gets a Little Closer''</ref>''؛ ''دژخیم عشق<ref>''Love’s Executioner''</ref>؛ خیره به خورشید: غلبه بر هراس از مرگ<ref>''Staring at the Sun: Overcoming the Terror of Death''</ref>'' ''؛'' ''من چگونه اروین یالوم شدم<ref>''Becoming Myself''</ref>.'' | [[File:Irvin.jpg|thumb|اروین یالوم و همسرش مریلین یالوم]]<p style="text-align: justify;">[[File:Irvin yalom 2.jpg|thumb|اروین یالوم]]اروین یالوم (1931- ) (Irvin Yalom) </p> <p style="text-align: justify;">(با نام کامل: اروین دیوید یالوم<ref>Irvin David Yalom</ref>) روان‌پزشک اگزیستانسیالیست<ref>existential psychiatrist</ref> (هستی‌گرا) امریکایی و استاد بازنشستۀ روا‌ن‌پزشکیِ دانشگاه استنفورد<ref>Stanford University</ref>. او نویسندۀ آثار داستانی و غیرداستانی نیز هست. در [[واشینگتن دی سی|واشینگتن دی.سی]]<ref> Washington, D.C</ref> متولد شد. حدود پانزده سال پیش از تولدش در [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده]]، والدینش (که اصالتاً از یهودیان لهستان بودند) از [[روسیه]] به امریکا مهاجرت کرده و در واشینگتن دی.سی خواربار فروشی باز کرده بودند.</p> <p style="text-align: justify;">یالوم بیشتر دوران کودکی‌اش را به مطالعۀ کتاب در محیط خانه واقع در طبقۀ بالای همان مغازۀ خواربار فروشی و نیز کتابخانۀ محل مشغول بود. پس از فارغ‌التحصیل شدن از دبیرستان، وارد دانشگاه جورج واشینگتن<ref>George Washington University</ref> و پس از آن دانشکدۀ پزشکی [[بوستون]]<ref> Boston University School of Medicine</ref> شد. در 1952 مدرک کارشناسی و در 1956 مدرک دکترای پزشکی‌اش را گرفت. پس از دو سال و سپری کردن خدمت سربازی در بیمارستانی عمومی در شهر [[هونولولو]]<ref>Honolulu </ref>، حرفۀ دانشگاهی خود را در دانشگاه استنفورد آغاز کرد و در 1963 به عنوان کادر آموزشی آن دانشگاه به تدریس پرداخت و در 1968 به مقام استاد دائمی آن دانشگاه ارتقا یافت. درست پس از آن و در همان دانشگاه، او الگوی روان‌درمانی هستی‌گرا یا اگزیستانسیال را مطرح کرد و بسط داد. در سال 2002، او جایزۀ انجمن روانپزشکی امریکا<ref>(The American Psychiatric Association (APA</ref> را دریافت کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی نوشته و هم چند رمان موفق دارد، اما بیشتر به عنوان نویسندۀ رمان‌های روان‌شناختی، به‌ویژه رمان مشهور ''وقتی نیچه گریست''<ref>When Nietzsche Wept</ref>، شهرت دارد. او چند فیلم نامه نیز نوشته است.</p>از دیگر آثار اوست: ''روان‌درمانیِ اگزیستانسیال''<ref>''Existential Psychotherapy''</ref>؛ ''انسان موجودی یک‌روزه''<ref>''Creatures of a Day''</ref>؛ ''موهبت روان‌درمانگری<ref>''The Gift of Therapy''</ref>''؛ ''مامان و معنی زندگی''<ref>''Momma and the Meaning of Life''</ref>؛ ''درمان شوپنهاور<ref>''The Schopenhauer Cure''</ref>''؛ ''مسئلۀ اسپینوزا''<ref>''The Spinoza Problem''</ref>؛ ''دروغ‌گویی روی مبل''<ref>''Lying on the Couch''</ref>؛ ''هر روز یک قدم نزدیک‌تر<ref>''Every Day Gets a Little Closer''</ref>''؛ ''دژخیم عشق<ref>''Love’s Executioner''</ref>؛ خیره به خورشید: غلبه بر هراس از مرگ<ref>''Staring at the Sun: Overcoming the Terror of Death''</ref>'' ''؛'' ''من چگونه اروین یالوم شدم<ref>''Becoming Myself''</ref>.'' | ||
او همسر [[مریلین_یالوم| | او همسر [[مریلین_یالوم|مریلین یالوم]]، مورخ و نویسندۀ فمینیست، است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۳
| اروین یالوم (Irvin Yalom) | |
|---|---|
| زادروز |
واشینگتن دی.سی 1931م |
| ملیت | امریکایی |
| نام‌های دیگر | اروین دیوید یالوم |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرک کارشناسی در 1952 و مدرک دکترای پزشکی در 1956 |
| شغل و تخصص اصلی | روان‌پزشک |
| شغل و تخصص های دیگر | استاد روانپزشکی در دانشگاه استنفورد |
| آثار | وقتی نیچه گریست؛ روان‌درمانیِ اگزیستانسیال؛ انسان موجودی یک‌روزه؛ مامان و معنی زندگی؛ درمان شوپنهاور؛ مسئلۀ اسپینوزا؛ دروغ‌گویی روی مبل؛ هر روز یک قدم نزدیک‌تر؛ خیره به خورشید:غلبه بر هراس از مرگ؛ من چگونه اروین یالوم شدم. |
| گروه مقاله | روانشناسی و روانپزشکی |
| خویشاوندان سرشناس | مریلین یالوم (همسر) |
| جوایز و افتخارات | دریافت جایزۀ انجمن روانپزشکی امریکا در سال 2002 |
اروین یالوم (1931- ) (Irvin Yalom)
(با نام کامل: اروین دیوید یالوم[۱]) روان‌پزشک اگزیستانسیالیست[۲] (هستی‌گرا) امریکایی و استاد بازنشستۀ روا‌ن‌پزشکیِ دانشگاه استنفورد[۳]. او نویسندۀ آثار داستانی و غیرداستانی نیز هست. در واشینگتن دی.سی[۴] متولد شد. حدود پانزده سال پیش از تولدش در ایالات متحده، والدینش (که اصالتاً از یهودیان لهستان بودند) از روسیه به امریکا مهاجرت کرده و در واشینگتن دی.سی خواربار فروشی باز کرده بودند.
یالوم بیشتر دوران کودکی‌اش را به مطالعۀ کتاب در محیط خانه واقع در طبقۀ بالای همان مغازۀ خواربار فروشی و نیز کتابخانۀ محل مشغول بود. پس از فارغ‌التحصیل شدن از دبیرستان، وارد دانشگاه جورج واشینگتن[۵] و پس از آن دانشکدۀ پزشکی بوستون[۶] شد. در 1952 مدرک کارشناسی و در 1956 مدرک دکترای پزشکی‌اش را گرفت. پس از دو سال و سپری کردن خدمت سربازی در بیمارستانی عمومی در شهر هونولولو[۷]، حرفۀ دانشگاهی خود را در دانشگاه استنفورد آغاز کرد و در 1963 به عنوان کادر آموزشی آن دانشگاه به تدریس پرداخت و در 1968 به مقام استاد دائمی آن دانشگاه ارتقا یافت. درست پس از آن و در همان دانشگاه، او الگوی روان‌درمانی هستی‌گرا یا اگزیستانسیال را مطرح کرد و بسط داد. در سال 2002، او جایزۀ انجمن روانپزشکی امریکا[۸] را دریافت کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی نوشته و هم چند رمان موفق دارد، اما بیشتر به عنوان نویسندۀ رمان‌های روان‌شناختی، به‌ویژه رمان مشهور وقتی نیچه گریست[۹]، شهرت دارد. او چند فیلم نامه نیز نوشته است.
از دیگر آثار اوست: روان‌درمانیِ اگزیستانسیال[۱۰]؛ انسان موجودی یک‌روزه[۱۱]؛ موهبت روان‌درمانگری[۱۲]؛ مامان و معنی زندگی[۱۳]؛ درمان شوپنهاور[۱۴]؛ مسئلۀ اسپینوزا[۱۵]؛ دروغ‌گویی روی مبل[۱۶]؛ هر روز یک قدم نزدیک‌تر[۱۷]؛ دژخیم عشق[۱۸]؛ خیره به خورشید: غلبه بر هراس از مرگ[۱۹] ؛ من چگونه اروین یالوم شدم[۲۰].
او همسر مریلین یالوم، مورخ و نویسندۀ فمینیست، است.
منابع:
- ↑ Irvin David Yalom
- ↑ existential psychiatrist
- ↑ Stanford University
- ↑ Washington, D.C
- ↑ George Washington University
- ↑ Boston University School of Medicine
- ↑ Honolulu
- ↑ (The American Psychiatric Association (APA
- ↑ When Nietzsche Wept
- ↑ Existential Psychotherapy
- ↑ Creatures of a Day
- ↑ The Gift of Therapy
- ↑ Momma and the Meaning of Life
- ↑ The Schopenhauer Cure
- ↑ The Spinoza Problem
- ↑ Lying on the Couch
- ↑ Every Day Gets a Little Closer
- ↑ Love’s Executioner
- ↑ Staring at the Sun: Overcoming the Terror of Death
- ↑ Becoming Myself