اشرف الدین حسینی قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =عزیز و | |آثار =عزیز و غزال؛ ارفع‌نامه؛ نهضت بانوان؛ تاریخ سلاطین ایران به نظم (چاپ تهران)؛ بشارت ظهور؛ کتاب مختصری در حکمت (چاپ رشت) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =ادبیات فارسی | |گروه مقاله =ادبیات فارسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(نام کامل: شمس‌الدین سید محسن اشرف‌الدین حسینی قزوینی گیلانی، معروف به نسیم شمال) شاعر ایرانی. در شش‌ماهگی پدر را از دست داد و در سایۀ توجه مادرش، که ثروتی نداشت، بزرگ شد. چند سالی در کربلا و نجف زیست و پس از بازگشت به زادگاهش، به تبریز رفت و برخی دانش‌های متعارف مذهبی را در این شهر فراگرفت. پس از آن به گیلان رفت. اقامت در رشت و انتشار نشریۀ نسیم شمال، او را در صف مشروطه‌خواهان قرار داد و شهرتش را به فراتر از مرزهای ملی بُرد؛ تا جایی‌که بیشتر او را نسیم شمال و گیلانی دانسته‌اند تا حسینی و قزوینی. در ماجرای فتح تهران، همراه با سپهدار تنکابنی، به تهران آمد و نشر ''نسیم شمال'' را از سر گرفت. اشرف‌الدین به تنگ‌دستی و پریشانیِ ذهن دچار شد و پس از مرگ در ابن بابویه | }}<p>(نام کامل: شمس‌الدین سید محسن اشرف‌الدین حسینی قزوینی گیلانی، معروف به نسیم شمال) شاعر ایرانی. در شش‌ماهگی پدر را از دست داد و در سایۀ توجه مادرش، که ثروتی نداشت، بزرگ شد. چند سالی در [[کربلا]] و [[نجف]] زیست و پس از بازگشت به زادگاهش، به [[تبریز، شهر|تبریز]] رفت و برخی دانش‌های متعارف مذهبی را در این شهر فراگرفت. پس از آن به [[گیلان، استان|گیلان]] رفت. اقامت در [[رشت، شهر|رشت]] و انتشار نشریۀ نسیم شمال، او را در صف مشروطه‌خواهان قرار داد و شهرتش را به فراتر از مرزهای ملی بُرد؛ تا جایی‌که بیشتر او را نسیم شمال و گیلانی دانسته‌اند تا حسینی و قزوینی. در ماجرای فتح تهران، همراه با [[سپهدار تنکابنی، محمد ولی خان (۱۲۶۴ـ۱۳۴۵ق)|سپهدار تنکابنی]]، به تهران آمد و نشر ''نسیم شمال'' را از سر گرفت. اشرف‌الدین به تنگ‌دستی و پریشانیِ ذهن دچار شد و پس از مرگ در [[ابن بابویه، گورستان|ابن بابویه]] به خاک سپرده شد. زبان ساده و عامه‌پسند شعرهای وی مردم عصر را با مفاهیم جدیدی، مانند ملت، آزادی، انقلاب، عدالت، مشروطه و میهن، آشنا کرد. نوآوری او در شکستن هنجار کهن شعر فارسی بیشتر در حوزۀ مفاهیم بود. اما توجه شاعر به زبان گفتار و زبان عامیانه با بهره‌گیری از قالب‌هایی مانند مسمّط و مستزاد همراه بود و شهرتی گسترده برای شاعر به ارمغان آورد. شماری از سروده‌های او در دفتری به نام ''باغ بهشت'' منتشر شد. از دیگر آثارش: ''عزیز و غزال''؛ ''ارفع‌نامه''؛ ''نهضت بانوان''؛ ''تاریخ سلاطین ایران'' به نظم (چاپ تهران)؛ ''بشارت ظهور''؛ کتاب مختصری در حکمت (چاپ رشت).</p> | ||
<br><!--11358900--> | <br><!--11358900--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]] | [[رده:ایران از حکومت صفویه تا قاجار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۳
اَشرف‌الدّین حُسینی قَزوینی (۱۲۴۹ـ تهران ۱۳۱۲ش)
| اشرف الدین حسینی قزوینی | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۴۹ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۱۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | روزنامه نگار |
| آثار | عزیز و غزال؛ ارفع‌نامه؛ نهضت بانوان؛ تاریخ سلاطین ایران به نظم (چاپ تهران)؛ بشارت ظهور؛ کتاب مختصری در حکمت (چاپ رشت) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(نام کامل: شمس‌الدین سید محسن اشرف‌الدین حسینی قزوینی گیلانی، معروف به نسیم شمال) شاعر ایرانی. در شش‌ماهگی پدر را از دست داد و در سایۀ توجه مادرش، که ثروتی نداشت، بزرگ شد. چند سالی در کربلا و نجف زیست و پس از بازگشت به زادگاهش، به تبریز رفت و برخی دانش‌های متعارف مذهبی را در این شهر فراگرفت. پس از آن به گیلان رفت. اقامت در رشت و انتشار نشریۀ نسیم شمال، او را در صف مشروطه‌خواهان قرار داد و شهرتش را به فراتر از مرزهای ملی بُرد؛ تا جایی‌که بیشتر او را نسیم شمال و گیلانی دانسته‌اند تا حسینی و قزوینی. در ماجرای فتح تهران، همراه با سپهدار تنکابنی، به تهران آمد و نشر نسیم شمال را از سر گرفت. اشرف‌الدین به تنگ‌دستی و پریشانیِ ذهن دچار شد و پس از مرگ در ابن بابویه به خاک سپرده شد. زبان ساده و عامه‌پسند شعرهای وی مردم عصر را با مفاهیم جدیدی، مانند ملت، آزادی، انقلاب، عدالت، مشروطه و میهن، آشنا کرد. نوآوری او در شکستن هنجار کهن شعر فارسی بیشتر در حوزۀ مفاهیم بود. اما توجه شاعر به زبان گفتار و زبان عامیانه با بهره‌گیری از قالب‌هایی مانند مسمّط و مستزاد همراه بود و شهرتی گسترده برای شاعر به ارمغان آورد. شماری از سروده‌های او در دفتری به نام باغ بهشت منتشر شد. از دیگر آثارش: عزیز و غزال؛ ارفع‌نامه؛ نهضت بانوان؛ تاریخ سلاطین ایران به نظم (چاپ تهران)؛ بشارت ظهور؛ کتاب مختصری در حکمت (چاپ رشت).