اشونکفلد فون اوسیگ، کاسپار (۱۴۸۹ـ۱۵۶۱)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اِشوِنکْفِلد فون اوسیگ، کاسپار (۱۴۸۹ـ۱۵۶۱)(Schwenkfeld Von Ossig, Kaspar)

عارف و مصلح دینی سیلزیایی، مؤسس نهضت دینی «معترفان جلال مسیح[۱]» یا اشونکفلدیان. جمعی از اعضای آن به پنسیلوانیا مهاجرت کردند و در این ایالت هنوز ادامۀ حیات می‌دهند. اشونکفلد زمانی‌که در دربار دوکِ لیگنیتس[۲] کار می‌کرد مجذوب افکار مارتین لوتر[۳] شد. پس از سفری به ویتنبرگ[۴] (۱۵۲۲) به تبلیغ اصلاحات دینی در سیلزی[۵] پرداخت. علایق عرفانی و نوافلاطونی‌اش او را به‌سوی تصوری کاملاً معنوی از عشای ربانی سوق داد. زیر فشار ناچار به ترک لیگنیتس شد (۱۵۲۹) و پنج سال در استرسبورگ[۶] زندگی کرد. با عقاید نامتعارفش مارتین بوتسر[۷] را از خود راند و سرانجام در اولم[۸] اقامت گزید. در کتاب اعتراف بزرگ[۹] (۱۵۴۰) از عقایدش دفاع کرد و تفاوت‌های میان لوتر و تسوینگلی[۱۰] را، به‌ویژه دربارۀ عشای ربانی، یادآور شد و نوشت به‌سبب این‌که انسان ماهواً گناهکار است ماهیت انسانی مسیح به ضرورت باید الهی باشد. متکلمان سنتی این عقیده را بدعت شناختند و کتاب‌های او را تحریم کردند و به آزار و سرکوب پیروانش پرداختند.

 


  1. Confessors of the Glory of Christ
  2. Liegnitz
  3. Luther
  4. Wittenberg
  5. Silesia
  6. Strasbourg
  7. Bucer
  8. Ulm
  9. Great Confession
  10. Zwingli