اعتمادالدوله
اِعتمادالدُّوله
لقب دیوانی و رسمی که شاهان صفوی و گورکانی هند به وزرای اعظم خود می‌دادند. بالاترین مقام دولتی پس از شاه محسوب می‌شد. در زمان شاه‌عباس اول صفوی به علت کاهش نفوذ قزلباش‌ها، مقام وکالت عملاً لغو گردید و قدرت صدراعظم افزایش یافت و تا پایان حکومت صفوی همچنان ادامه داشت. این لقب در حکومت کوتاه افغان‌ها نیز معمول بود. در حکومت افشاریه و زندیه لقب اعتمادالدوله منسوخ گشت؛ در دوره قاجار نیز یک چند این لقب رواج یافت.