اعنات

اِعْنات
(به معنای خود را به سختی افکندن؛ یا: لزوم مالایُلْزَم؛ التزام) اصطلاحی در بدیع. به موجب آن سخنگو خود را به تکرار حرف، کلمه و تعبیری ملزم کند که در اصل لازم نباشد: اگر موری سخن گوید و گر مویی روان دارد/من آن مور سخنگویم، من آن مویم که جان دارد/تنم چون سایۀ مویی است و دل چون دیدۀ موران/ز هجر غالیه مویی که چون موران میان دارد (عمعق بخارایی).