اناطه
اِناطه
(در لغت به‌معنی منوط و موکول‌کردن) در اصطلاح حقوق، توقف رسیدگی و اظهارنظر دادگاه برای احراز و اثبات امر مشخصی در دادگاه دیگر. اناطه، به‌طور خاص در رسیدگی‌های کیفری به‌کار می‌رود و منظور آن است که اگر ضمن رسیدگی به امر کیفری، معلوم شود که اتخاذ تصمیم منوط است به امری که رسیدگی و اتخاذ تصمیم در مورد آن امر در صلاحیت دادگاه دیگری است، مرجع کیفری قرار اناطه صادر می‌کند و ذینفع مکلف است ظرف یک ماه موضوع را در دادگاه صالح پی‌گیری و گواهی آن را ارائه کند (مادۀ ۱۳ آیین دادرسی کیفری). مثلاً هرگاه ضمن رسیدگی به شکایت خیانت در امانت نسبت به ورقۀ سهام شرکت، مالکیت سهام یا نحوۀ صدور ورقۀ سهم محل اختلاف باشد، یا ضمن رسیدگی به شکایت تجاوز و تخریب منزل، حدود ثبتی آن مورد اختلاف باشد، رسیدگی و احراز مالکیت سهام یا تعیین حدود ملک موضوع شکایت در صلاحیت دادگاه حقوقی است. از این‌رو، دادسرا یا دادگاه کیفری، قرار اناطه صادر و رسیدگی کیفری را متوقف و موکول بر تعیین تکلیف امر تجاری (نحوۀ صدور سهام) یا امر حقوقی (مالکیت سهام) یا ثبتی (تعیین حدود) می‌کند.