انیران

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَنیران‌

(در اوستا: اَنْ اَیریَه، در پهلوی: اَنِران به‌‌معنای‌ غیرآریایی‌، غیرایرانی)‌ صفتی‌ که ایرانیان به غیرایرانی داده بودند. این واژه نخستین‌بار در سنگ‌نبشتۀ‌ شاپور اول ساسانی، در کعبۀ‌ زردشت، دیده شده است و در آن شاپور اول‌ خود را شاه‌ ایران‌ و انیران‌ می‌نامد. واژۀ‌ انیران‌ در خارج‌ از ایران‌ نیز به‌کار می‌رفت، زیرا در نامه‌ای‌ که‌ ارمنیان‌ به‌ مهر نرسه‌، صدراعظم‌ یزدگرد دوم‌، نوشته‌اند، او را هزارپت‌ ایران‌ و انیران‌ خوانده‌اند.