بابل، شهر

بابل، شهر
کشور	ایران
استان	مازندران
شهرستان	بابل
جمعیت	۲۰۱,۳۳۵ نفر(۱۳۸۵ش)
موقعیت	۱۵۶کیلومتری شمال شرقی تهران و ۳۴کیلومتری غرب ساری، سر راه قائم‌شهر به بابلسر و آمل، کنار رودخانۀ بابل
نوع اقلیم	معتدل مایل به گرم و نیمه‌مرطوب
ارتفاع از سطح دریا	۵ متر پایین‌تر
برخی بناهای مهم	امامزاده قاسم و کاخ شاپور (دورۀ پهلوی)

بابُل، شهر

موزه بابل

واقع در استان مازندران و مرکز اداری شهرستان بابل. در جلگه‌ای هموار در ۱۵۶کیلومتری شمال شرقی تهران و ۳۴کیلومتری غرب ساری، سر راه قائم‌شهر به بابلسر و آمل، کنار رودخانۀ بابل قرار دارد و ارتفاع آن پنج متر پایین‌تر از سطح دریاهای آزاد است. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه‌مرطوب و جمعیت آن ۲۰۱,۳۳۵ نفر است (۱۳۸۵). در روزگار گذشته شهرک کوچکی به ‌نام مامطیر بود. ابن فقیه (ح ۲۸۱ش)‌ از این شهر به ‌نام ممطیر یاد می‌کند. حسن بن زید علوی (داعی کبیر) در ۲۴۲ش از همین شهر برخاست و علیه حکّام عرب شورش کرد. در نیمۀ دوم قرن ۸ سادات مرعشی آن را تصرّف کرد و روز‌به‌روز بر رونق و توسعۀ آن افزوده شد و بارفروش نام گرفت. صفویان به‌‌ویژه شاه ‌عباس اول شهر مزبور را سر و سامان دادند و باغ‌های فراوان در آن ایجاد کردند. محمد‌حسن‌خان قاجار بر روی رودخانۀ بابل پلی احداث کرد ولی در زمان آقامحمّدخان قاجار رسیدگی چندانی به آن نشد، اما از رونق نیفتاد و ناصرالدین‌شاه قاجار دو بار به‌ آن‌جا سفر کرد. رضاشاه پهلوی با احداث راه سراسری مازندران و احداث راه‌آهن که از حدود ۲۰‌‌کیلومتری آن می‌گذرد، بر رونق و اهمیت آن افزود و در ۱۳۱۴ش نامش را به بابل تغییر داد. امامزاده قاسم و کاخ شاپور (دورۀ پهلوی) از بناهای مشهور آن است.