بازار اوراق بهادار
بازار اوراق بهادار (stock exchange)
(یا: بازار بورس) مؤسسۀ خرید و فروش اوراق بهادار و سهام، جایگاهی که در آن سهام شرکت‌ها، کارخانه‌ها و بانک‌ها و غیره دادوستد می‌شود. بزرگ‌ترین بازارهای اوراق بهادار عبارت‌اند از لندن، نیویورک (وال استریت[۱])، و توکیو. قدیمی‌ترین بازارهای اوراق بهادار نیز عبارت بودند از آنتورپ[۲] (۱۴۶۰)، هامبورگ (۱۵۵۸)، آمستردام (۱۶۰۲)، نیویورک (۱۷۹۰) و لندن (۱۸۰۱). تقسیم‌بندی پیشین بازار اوراق بهادار لندن[۳] بین دلالان (که سهام را از کارگزاران می‌خریدند تا به مردم بفروشند) و کارگزاران (که سهام را در مقابل دریافت کارمزد، «سود کارگزار بورس[۴]»، فقط به دلالان می‌فروختند) در ۱۹۸۶ ملغی شد. اولین زنی که بازار اوراق بهادار لندن را اداره کرد، کلارا فورس[۵] بود که در ژانویۀ ۲۰۰۱ به مدیریت این بازار منصوب شد. بورس اوراق بهادار ایران در ۱۳۴۶ش تأسیس شد. از ۱۳۶۹ محاسبۀ شاخص بهای سهام در بورس تهران آغاز شد که مقدار آن از ۴۷۲ واحد در ۱۳۷۰ به ۱۲,۱۱۳ واحد در ۱۳۸۳ رسید. تعداد شرکت‌های پذیرفته شده در بورس از ۴۲۲ شرکت در پایان ۱۳۸۳ به ۴۳۵ شرکت در پایان ۱۳۸۵ افزایش یافت. قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران در ۱۳۸۴ به تصویب رسید. سازمان بورس علاوه بر تهران در شهرداری تبریز و شیراز نیز شعبه دارد.