بازیلیکا

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بازیلیکا (basilica)

بنای عمومی رومی؛ تالار وسیع سرپوشیده‌ای که جناحین آن ستون دارد و معمولاً با راهرویی در هر طرف همراه است، که برای انجام دادن امور قضایی یا سایر امور عمومی از آن استفاده می‌شده است. قدیمی‌ترین بازیلیکای شناخته شده، بازیلیکای پومپئی[۱] است که در قرن ۲پ‌م ساخته شد. مسیحیان اولیه برای بنای کلیساهای خود از این گونۀ معماری استفاده می‌کردند.

 


  1. Pompeii