بانوگشسب نامه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بانوگُشَسْب‌نامه

منظومه ای حماسی، به فارسی از شاعری ناشناس. این منظومه در قرن ۵ق سروده شده و در حدود ۹۸۹ بیت در بحر متقارب در زندگی بانوگشسب، مشهور به سوار، از دختران رستم، است که همسر گیو و مادر بیژن بود. بانوگشسب در جنگاوری و شکار بی‌همتا بود. ژول مول او را با برونهیلدا، ملکۀ ایسلند، سنجیده است. این منظومه چهار داستان دارد: نبرد بانوگشسب و فرامرز با رستم، به شکار رفتن بانوگشسب به‌همراه فرامرز، جنگ بانوگشسب با خواستگاران هندی و نبرد پهلوانان ایران بر سر خواستگاری از او. این اثر زبانی ساده دارد و سرایندۀ آن در توصیف مجالس بزم و رزم از تمثیل بهره می‌گیرد.