بایوس، میشاییل (۱۵۱۳ـ۱۵۸۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بایوس، میشائیل (۱۵۱۳ـ۱۵۸۹)(Baius, Michael)

میشائیل بایوس
Michael Baius
زادروز 1513 م
درگذشت 1589 م
ملیت فلاندری
شغل و تخصص اصلی متکلم
گروه مقاله فلسفه ; منطق و کلام

(نام اصلی در فرانسه: میشل دو بِی[۱]) متکلم[۲] کاتولیک فلاندری. استاد مطالعات کتاب مقدس[۳] و رئیس دانشگاه لووَن[۴] (در بلژیک) بود، و با طرح ادعاهای بحث‌انگیز به شهرت رسید. او می‌گفت انسان از خود هیچ اختیاری ندارد و تباهی چنان در سرشت انسان نهفته است که نه با عمل صالح بلکه فقط با ایمان خالصانه و لطف خداوند می‌توان به رستگاری رسید. چون آرای او با عقاید مرسوم هم‌خوانی نداشت، دو بار به‌سبب عقاید کذب و بدعت‌آمیز محکوم شد. با این همه، عقایدش تأثیر فراوانی در آیین یانسن[۵] گذاشتند. بایوس در مِلون[۶] به‌دنیا آمد. در دانشگاه لوون الهیات خواند و در ۱۵۵۲ استاد و در ۱۵۷۵ رئیس همان دانشگاه شد. در ۱۵۶۳ نماینده‌ای در شورای ترانت[۷] بود. تألیفات وی دربارۀ اختیار، گناهکاری، و برائت، که ملهم از نوشته‌های اوگوستین هیپویی قدیس[۸] بود و در ۱۵۶۳ـ۱۵۶۴ انتشار یافت، در تضاد آشکار با عقایدی بود که در شورای ترانت به رسمیت شناخته شد. پاپ پیوس پنجم[۹] در نامه‌ای رسمی با عنوان همۀ دردها[۱۰](۱۵۶۷) و پاپ گرگوریوس سیزدهم[۱۱] نیز در ۱۵۸۰ آرای بایوس را بدعت دانستند و محکوم کردند. یسوعیان[۱۲]نیز به رهبری روبرتو بلّارمینو[۱۳] سرسختانه از آثار او انتقاد کردند.

 


  1. Michel de Bay
  2. theologian
  3. biblical studies
  4. University of Louvain
  5. Jansenism
  6. Melun
  7. Council of Trent
  8. St Augustine of Hippo
  9. Pope Pius V
  10. Exomnibus afflictionibus
  11. Pope Gregory XIII
  12. Jesuits
  13.   Robert Bellarmine