نمایش مبدأ برای برودی، بنجامین (۱۷۸۳ـ۱۸۶۲)


بِرودی، بِنْجامین (۱۷۸۳ـ۱۸۶۲)(Brodie, Benjamin)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =بنجامین برودی
|نام =Benjamin Brodie
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=ویلتشر ۱۷۸۳ م
|تاریخ مرگ=۱۸۶۲ م
|دوره زندگی=
|ملیت=انگلیسی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =جراح
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =رییس انجمن سلطنتی در ۱۸۵۸، رییس شورای عمومی طب در ۱۸۵۸
|جوایز و افتخارات = نشان کاپلی
|آثار =بیماری های مفاصل
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}جرّاح انگلیسی. در ۱۸۱۴، برای نخستین بار اقدام به درمان جراحی سیاه‌رگ‌های واریسی کرد. او با درمان‌های محافظه‌کارانه از تعداد موارد قطع عضو کاست، التهاب سر درشت‌نی<ref>tibia </ref> (آبسه برودی) را توصیف، و احتمالاً اولین توصیف لنگیدن متناوب<ref>intermittent claudication </ref> (درد ساق پا به علت نرسیدن خون کافی) را عرضه کرد. همچنین، برای نخستین‌بار عمل زیر جلدی<ref>subcutaneous</ref> را صورت داد. معروف‌ترین پژوهش‌های او در زمینۀ تأثیر دستگاه عصبی بر حرارت بدن بودند که راه را برای تحقیقات مشابه دیگر فیزیولوژیست‌ها هموار کردند. کتاب ''بیماری‌های مفاصل''<ref> Diseases of Joints </ref> (۱۸۱۸) و مقاله‌های پزشکی متعددی نوشت که با زندگی‌نامۀ خودنوشت او در ''مجموعه آثار''<ref>Collected Works</ref> (۱۸۶۵) او چاپ شده‌اند. برودی در ویلتشر<ref> Wiltshire </ref> زاده شد و در بیمارستان سنت‌ جورج<ref>St George’s Hospital </ref> لندن درس خواند. در همین مرکز، جرّاح کمکی (۱۸۰۸) و جرّاح (۱۸۲۲) شد. در ۱۸۱۰، به عضویت انجمن سلطنتی<ref>Royal Society </ref> درآمد و در ۱۸۱۱، نشان کاپلی<ref>Copley Medal </ref> را دریافت کرد. در ۱۸۵۸ به ریاست انجمن رسید. رئیس انجمن سلطنتی جراحان<ref>Royal College of Surgeons </ref> (۱۸۴۴)، و نخستین رئیس شورای عمومی طب<ref>General Medical Council</ref>&nbsp;(۱۸۵۸)، همچنین جرّاح ویلیام چهارم<ref>William IV 

</ref> و ملکۀ ویکتوریا<ref>Victoria</ref> بود.

&nbsp;

----

[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]