بش باد
بِش‌باد
(یا: سِه‌سِه‌بار، به نُه‌بار!، صورت ابدال‌یافتۀ «بیش باد و کم مباد!»، در تداول: «بشمار!») عبارت ندایی که شیعیان فارسی‌زبان بر زبان می‌آورند تا نفرینِ گوینده بر کافرِ غاصب افزون شود. سابقۀ تاریخی آن به روزگار شاه‌اسماعیل صفوی اول باز می‌گردد که به قصد مشروعیت‌بخشیدن به حکومت خود، فرمان داد تا گروهی به نام تَبرّائیان در کوی و برزن به راه بیفتند و دشمنان امام علی (ع) را لعن کنند و آن کس را که با شنیدن لعن و نفرین، در گفتن جملۀ «بیش باد و کم مباد!»، به صدای بلند، غفلت کند بی‌درنگ مجازات کنند. دامنۀ کاربرد این جمله امروزه گسترش یافته است و مثلاً چنین به‌کار می‌رود: «گوینده [در انواع مراسم مذهبی]: بر یزید لعنت! ـ شنوندگان: بش باد!»