بهروز، ذبیح (تهران ۱۲۶۹ـ ۱۳۵۰ش)
| ذبیح بهروز | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۶۹ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۵۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | زبان و ادبیات عرب- الازهر/ ریاضیات- کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و پژوهشگر |
| شغل و تخصص های دیگر | زبان‌شناس |
| آثار | تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
ذبیح بهروز (تهران ۱۲۶۹ـ تهران ۱۳۵۰ش)
نمایش‌نامه‌نویس، شاعر، زبان‌شناس و پژوهشگر ایرانی، فرزند میرزا ابوالفضل ساوجی. او پس از تحصیلات دورۀ دبستان در مدرسۀ امریکایی، در ۱۲۹۰ش به مصر رفت و پس از نُه سال تحصیل در رشتۀ زبان و ادبیات عرب دانشگاه الازهر، به عضویت فرهنگستان مصر درآمد. از ۱۲۹۸ تا ۱۳۰۴ش در لندن، ضمن تحصیل ریاضیات در دانشگاه کیمبریج، به‌عنوان دستیار ادوارد براون، به تدریس زبان فارسی در آن دانشگاه پرداخت. چندی بعد به ایران بازگشت و در تهران در مدارس مختلف، دانشکدۀ هواپیمایی و دانشکدۀ افسری تدریس کرد.
تأسیس انجمن زبان ایران، انجمن ایرانویچ و انتشار مجلۀ فرهنگی ایران کوده از ابتکارات اوست. مطالعات او برای به‌کارگیری روشی نو در تدریس نوآموزان، وی را به ایجاد خطی رهنمون شد که آن را «کودک دبیره» نامید.
از آثارش: نمایش‌نامه‌های جیجک علیشاه (برلین، ۱۳۰۲ش)؛ شاه ایران و بانوی ارمن (۱۳۰۶ش)؛ در راه مهر؛ شب فردوسی و حکیم‌باشی؛ ترجمۀ فارسی آیین بزرگی ابن مقفع (۱۳۱۱ش)؛ تقویم و تاریخ در ایران (۱۳۳۱ش)؛ تقویم نوروزی شهریاری (۱۳۴۷ش)؛ زبان ایران، فارسی یا عربی (۱۳۱۳ش)؛ فرهنگ کوچک تازی به فارسی؛ خط و فرهنگ (۱۳۲۵ش)؛ کودک دبیره (۱۳۲۴ش)؛ منتخبات دیوان حافظ؛ منتخبات کلیات سعدی.