بوکرینی، لوییجی (۱۷۴۳ـ۱۸۰۵)
بوکِّرینی، لوئیجی (۱۷۴۳ـ۱۸۰۵)(Boccherini, Luigi)
آهنگ‌ساز و ویولن‌سل‌نواز ایتالیایی. استاد موسیقی مجلسی برای سازهای زهی بود، و مهم‌ترین نمایندۀ ایتالیایی سبک کلاسیک وینی برشمرده می‌شد، که به سبک شاخص خودش آهنگ‌سازی می‌کرد. در رم تحصیل کرد؛ در ۱۷۶۸ حضوری موفق در پاریس داشت، و آهنگ‌ساز دربار پروس[۱] و اسپانیا شد. حدود ۳۵۰ اثر سازی، یک اپرا، و چند اوراتوریو ساخت. بوکِّرینی در لوکا[۲] به‌‌دنیا آمد. پدرش نوازندۀ کنترباس[۳] بود، و خود به پسرش تعلیم می‌داد. سپس در ۱۷۵۷، او را برای تحصیل بیشتر به رم فرستاد. پس از بازگشت به لوکّا در ۱۷۶۱ نوازندۀ ویولن‌سل در ارکستر تئاتر شد. با مانفردی[۴]، نوازندۀ ویولن، برای برگزاری کنسرت در اتریش و فرانسه، سفرهای طولانی‌ای کرد. از ۱۷۶۷ تا ۱۷۶۸ موفقیت نظرگیری در پاریس نصیبش شد، و نخستین اثر مجلسی خود را در آن‌جا به‌چاپ رساند. در ۱۷۶۹ به مادرید رفت و در آن‌جا مستقر شد، نخست به خدمت برادر شاهزاده دون لوئیس[۵] درآمد و تا مرگ او در ۱۷۸۵ در خدمت وی ماند. در ۱۷۸۷ در مقام آهنگ‌ساز دربار به استخدام فریدریک ویلهلم دوم[۶] پادشاه پروس درآمد، که حق زیادی بر آثار او داشت. پس از مرگ پادشاه در ۱۷۹۷، شغل مهمی پیدا نکرد، و بقیۀ عمر خود را در فقر گذراند، که علت اصلی آن بی‌توجهی ناشرانش بود؛ او در مادرید درگذشت. ازجمله آثار اوست: اوراتوریوها. یوسف بازشناخته[۷] و یوشیا، پادشاه یهودا[۸] (ح ۱۷۶۵). موسیقی کلیسایی. استابات ماتِر[۹] (۱۷۸۱). آوازی. کانتاتاها، موتت[۱۰]ها، و قطعات دیگر؛ سارسوئِلای لا کلِمِنتینا[۱۱](۱۷۸۰)؛ آریاهای کنسرتی ارکستری. ۲۶ سمفونی؛ یازده کنسرتوی ویولن‌سل (ازجمله یک پاستیکه[۱۲] از گروتس‌ماخِر[۱۳]) و برای فلوت، ویولن، و هارپسیکورد هرکدام یک کنسرتو. مجلسی. ۹۱ کوآرتت زهی، ۴۸ تریوی زهی[۱۴].